Το να περιμένεις ψυχραιμία και έντιμο διάλογο για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας στην Ελλάδα 20 μέρες πριν από εθνικές εκλογές είναι ουτοπία. Ακούγονται μόνον οι φανατικοί και οι κατευθυνόμενοι προπαγανδιστές των κομμάτων και οι διανομείς απόψεων των μεγάλων συμφερόντων. Τι να κάνουμε… θα το υπομείνουμε και αυτό λίγες μέρες.
Για τους λίγους όμως που ακόμα ενδιαφέρονται να ψηφίσουν με σύνεση και με λογική, στους οποίους θέλουμε να ανήκουμε κι εμείς, έχουμε να πούμε τα εξής:
Εδώ και δέκα μέρες παρακολουθούμε το σύστημα της κομματοκρατίας σε αγαστή συνεργασία με τα μεγάλα κεφάλαια κυρίως των τραπεζών, και με τους βαρώνους των μήντια να τα δίνουν όλα για να διατηρήσουν τον απόλυτο έλεγχο της κυβέρνησης και να συνεχίσουν να μοιράζουν μεταξύ τους και κατά το δοκούν τα έσοδα του ελληνικού κράτους (περίπου 55 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο). Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με πλήρη καταστροφή και επιστροφή στη δραχμή αν τολμήσουν να ψηφίσουν το κόμμα της επιλογής τους (και φυσικά αυτό είναι αντιμνημονιακό) και ειδικά τον ΣΥΡΙΖΑ, και τους Ανεξάρτητους Έλληνες που είναι ανεξέλεγκτα αυτή τη φάση. Δεν μπορούν να τα ελέγξουν. Τα αντιμετωπίζουν διαφορετικά φυσικά. Τον ΣΥΡΙΖΑ ως υποψήφιο πρώτο κόμμα της χώρας τον αντιμετωπίζουν σκληρά με κάθε είδους επιθέσεις και τους Ανεξάρτητους Έλληνες ως υποψήφιο πρώτο κόμμα της κεντροδεξιάς, αυτό που αμφισβητεί τη ΝΔ ειδικά το αντιμετωπίζουν με την σιωπή και την απαξίωση.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
Η επιστροφή της Ελλάδας στο εθνικό της νόμισμα, χωρίς καμιά προετοιμασία, στο μέσον μιάς κρίσης και με όλο το χρέος της σε ευρώ (ξένο συνάλλαγμα) και να διέπεται από αγγλικό δίκαιο, είναι καταστροφική. Ποτέ δεν θα ήταν επιλογή της Ελλάδας. Από την άλλη, αν στη ζυγαριά μπεί η εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία της στο έδαφός της, της χώρας και η λαϊκή κυριαρχία στη διακυβέρνηση της χώρας από τη μια μεριά και το ευρώ στην άλλη πλευρά, σαφώς και θα διαλέξουμε τη χώρα μας και την κυριαρχία. Αυτό δυστυχώς δεν το έχει κάνει σαφές το κόμμα του μνημονίου.
Η υποχρεωτική αποβολή της χώρας από το ευρώ, είναι όμως καταστροφική για την Ευρώπη, για την ΕΕ και μάλιστα για τη Γερμανία η οποία φιλοδοξεί να ηγεμονεύσει. Δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Όλα είναι κατά. Ο πανικός από την έξοδο μιάς χώρας θα οδηγούσε στον ίδιο δρόμο και πολλές άλλες χώρες με πρώτες την Πορτογαλία, και την Ιρλανδία και αμέσως μετά την Ισπανία και την Ιταλία. Δηλαδή τη διάλυση της ευρωζώνης.
Αυτή είναι μια αρνητική εξέλιξη για όλη την Ευρώπη, αλλά αν οι μεγάλες χώρες αποφασίσουν από κοινού την διάλυση της ευρωζώνης εμείς ως μικρή χώρα δεν μπορούμε να τις αποτρέψουμε. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε απροετοίμαστοι. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι με τα εναλλακτικά μας σενάρια ώστε να μειώσουμε τις αρνητικές επιπτώσεις. Ένας λαός που είναι αποφασισμένος να επιζήσει και να επιβάλει στους άλλους την επιβίωσή του, είναι σεβαστός από όλους. Αντιθέτως κανένας ισχυρός δεν θα διστάσει να εξαφανίσει και να ποδοπατήσει έναν τρομοκρατημένο λαό που έχει βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια και δεν αγωνίζεται για το δίκιο του.
Σε κάθε περίπτωση η πολιτική του μνημονίου δεν μπορεί να συνεχίσει να εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην εξαθλίωση του ελληνικού λαού, στη λεηλασία του δημόσιου και του ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων, σε κοινωνικές εξεγέρσεις, σε κυβερνήσεις που θα πέφτουν η μία μετά την άλλη και σε επιδείνωση της κατάστασης. Η πολιτική του μνημονίου δεν μπορεί να εφαρμοστεί, είτε οι Έλληνες ψηφίσουν ένα μνημονιακό κόμμα, είτε την ανατρέψουν δίνοντας εντολή σε μια συμμαχία αντιμνημονιακών κομμάτων να κυβερνήσουν. Φανταστείτε μια κυβέρνηση μειοψηφίας στον ελληνικό λαό με πυρήνα τη ΝΔ η οποία θα έχει πάρει και το μπόνους των 50 εδρών. Δεν μπορεί να κυβερνήσει ούτε ένα εξάμηνο μια τέτοια κυβέρνηση και δεν μπορεί να επιβληθεί ούτε με αυταρχικό τρόπο στο λαό που θα εξεγερθεί με την πρώτη ευκαιρία. Είναι αδιέξοδο. Αν η πλουτοκρατία και η κομματοκρατία πετύχει να σχηματίσει μια τέτοια κυβέρνηση θα είναι η απόλυτη καταστροφή και θα σκάσει η χώρα στα χέρια τους. Η έκρηξη θα τους εξαφανίσει από το πρόσωπο της πολιτικής.
Η μόνη ρεαλιστική πολιτική είναι η ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου και η αποφυγή του εμφύλιου πολέμου. Μια τέτοια κυβέρνηση αντιμνημονιακής κατεύθυνσης, πρέπει να επιδιώξει με κάθε τρόπο την επιστροφή στην ανάπτυξη, η οποία μπορεί να εξασφαλιστεί με το ευτελές ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ στην πραγματική οικονομία. Το λέω ευτελές ποσό, όχι γιατί είναι μικρό, αλλά γιατί είναι το ένα δέκατο των δανείων που παίρνουμε για λάθος σκοπό και πηγαίνει σε ξένα και σε λάθος χέρια. Μόνον μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να κυβερνήσει στην Ελλάδα πλέον. Η δουλειά που έχει να κάνει είναι πολύ δύσκολη, αλλά είναι η σωστή επιλογή η οποία θα αποκαταστήσει την κυριαρχία της χώρας και του λαού της και θα δρομολογήσει την επιστροφή στην ανάπτυξη.
Η ίδια σωστή πολιτική είναι απαραίτητη και στην Ευρώπη. Σεβασμός της ισοτιμίας όλων των κρατών μελών, εγκατάλειψη των σχεδίων της Γερμανίας για πολιτική ηγεμονία και εγκατάλειψη της πολιτικής λιτότητας για τους πολίτες και κρατικοποίησης των χρεών των ιδιωτικών τραπεζών. Ως τώρα, αν εξετάσουμε τι έγινε τα προηγούμενα δύο χρόνια είναι αυτό ακριβώς. Οι ιδιωτικές τράπεζες της Ευρώπης, έχουν φορτώσει το ελληνικό χρέος το οποίο αυξήθηκε, στους λαούς της Ευρώπης. Το μεγαλύτερο μέρος φυσικά στους Έλληνες, και το υπόλοιπο στους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς οι οποίοι θα το πληρώσουν μέσω της φορολογίας τους, είτε η Ελλάδα ζήσει είτε η Ελλάδα στραγγαλιστεί οικονομικά. Τα επισφαλή δάνεια των γαλλικών και των γερμανικών τραπεζών, έχουν μεταφερθεί αρχικά στην ΕΚΤ και στη συνέχεια στα εθνικά κράτη της ευρωζώνης. Η ΕΚΤ δεν μπορεί να αποφύγει τη χρεοκοπία αν η Ελλάδα κάνει στάση πληρωμών, γιατί το ελληνικό χρέος που έχει στα χέρια της είναι μεγαλύτερο από το μετοχικό της κεφάλαιο.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ακόμα και με την πλήρη ποδοπάτηση της Ελλάδας, οι φορολογούμενοι της Ευρώπης θα πληρώσουν το μέρος του χρέους που έχουν επωμιστεί. Η λύση για όλους είναι η πολιτική λύση του χρέους και η ανάπτυξη.
Η Ελλάδα με το ευτελές ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ θα μπορούσε την πρώτη χρονιά να φρενάρει την ύφεση και τη δεύτερη χρονιά να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Το ευτελές ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ ήθελε και η Λήμαν Μπράδερς για να διασωθεί το 2008 αλλά την άφησαν να χρεοκοπήσει. Από τότε έχουν πληρώσει πάνω από 3 τρισεκατομμύρια δολάρια και ακόμα δεν έχει λυθεί το πρόβλημα γιατί δεν δόθηκε πολιτική λύση.
Αν η Ευρώπη συνεχίσει να αρνείται αυτό το ευτελές ποσό στην Ελλάδα και στους φορολογούμενους πολίτες της, θα πληρώσει τα πολλαπλάσια όχι γιατί η Ελλάδα θα τους εκδικηθεί, αλλά γιατί δεν μπορούν να εμποδίσουν την κατάρρευση η οποία θα είναι διαστάσεων παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Αυτό λέει η λογική, η οποία φαίνεται ότι έχει εγκαταλείψει τους Γερμανούς πολιτικούς και μαζί τους, τους πολιτικούς όλης της Ευρώπης.
Η Γερμανία δεν φαίνεται διατεθειμένη να αλλάξει πολιτική αντιθέτως προσπαθεί σκληρά και απάνθρωπα να επιβάλει την πολιτική του μνημονίου στην Ελλάδα και μάλιστα να μας επιβάλει και ποιο μνημονιακό κόμμα θέλει να ψηφίσουμε. Χρησιμοποιεί γι αυτό όλες τις αθέμιτες μεθόδους σε μια δημοκρατία. Και τι δεν έκανε ως τώρα για να μας πείσει να ψηφίσουμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Θα κάνει κι άλλα. Και όλα θα έχουν το αντίθετο πολιτικό αποτέλεσμα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επικεφαλής μια προσωπικότητα διαστάσεων ενός Ανδρέα Παπανδρέου, αυτή τη στιγμή θα είχε το 48% των πολιτών μαζί του. Και τότε τον έλεγαν λαϊκιστή, επικίνδυνο, κομμουνιστή που θέλει να βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και διάφορα άλλα. Ο ελληνικός λαός επέβαλε τότε την επιλογή του και θα το κάνει και τώρα. Και μάλιστα εν μέρει θα στηριχθεί στις ψήφους των ίδιων ακριβώς ανθρώπων.
Θεωρούμε εντελώς απίθανο ο Έλληνας πολίτης να τρομοκρατηθεί περισσότερο και να αλλάξει την περήφανη ψήφο του του Μαίου, και κάτω από το βάρος του εκβιασμού να προτιμήσει να ψηφίσει αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή της χώρας και για την ύφεση, να συμφωνήσει στη λεηλασία της χώρας και να συναινέσει στην υποδούλωση της χώρας στους ξένους δανειστές της. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα και δεν έχω βρεί ούτε έναν πολίτη που να ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ ή Καμμένο, ή ΚΚΕ ή Χρυσή Αυγή, ή ΔΗΜΑΡ ή Οικολόγους Πράσινους οι οποίοι τώρα να επιλέγουν να ψηφίσουν τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ή τον ΛΑΟΣ. Που τους βρίσκουν στις μετρήσεις και εμφανίζουν μια εντελώς αντίθετη εικόνα, δεν μπορώ να σας πώ. Πρέπει να μας πούν αυτοί. Πολίτες που να αλλάζουν κόμμα και αντί του ενός αντιμνημονιακού να προτιμούν άλλο αντιμνημονιακό έχω βρεί. Αλλά να φεύγουν από αντιμνημονιακό κόμμα και να πάνε στο κόμμα του μνημονίου δεν έχω βρεί κανέναν. Δεν έχουν κανέναν λόγο και κανένα κίνητρο. Άλλωστε ούτε η ΝΔ επεδίωξε να πείσει έστω και έναν πολίτη που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΚΕ ή ΑΕΞ. ΕΛΛ, να προτιμήσει τη ΝΔ. Δεν τους είπε ότι άλλαξε μυαλά και πολιτική. Αντιθέτως το γύρισε στην τρελή, ότι έρχονται οι κομμουνιστές και οι αντιευρωπαϊστές τους οποίους ψάχνουμε να βρούμε. Γελάει ο κόσμος μαζί τους γιατί πιστεύουν ότι με την προσχώρηση της Ντόρας, θα επιστρέψει στη ΝΔ ο Καμμένος και ο Μανώλης. Με την προσχώρηση του Βορίδη του Πλεύρη και του Γεωργιάδη θα επιστρέψει στη ΝΔ ο πολίτης που ψήφισε ΚΚΕ ή ΣΥΡΙΖΑ. Τρελά πράγματα. Αν είχαν υιοθετήσει την πολιτική του Νικήτα Κακλαμάνη «επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου από μηδενική βάση», ίσως να είχαν πείσει λίγους ή ελάχιστους. Απλώς θα μας αναγκάσουν να κουβαλήσουμε αυτή τη φορά και τους γονείς μας στις κάλπες τους οποίους τον Μάϊο τους είπαμε καθήστε σπίτι δεν χρειάζεται να σας κουβαλάμε στην κάλπη για να καταψηφίσετε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που ψηφίζατε μια ζωή. Αυτό μάλλον θα γίνει. Αυτοδυναμία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν είναι λογικό να περιμένουμε ότι θα βγάλει η Κάλπη. Την προηγούμενη φορά είχαν 149 έδρες στη Βουλή αλλά δεν διανοήθηκαν ότι μπορούν να κυβερνήσουν. Ούτε και τώρα μπορούν. Αν μάλιστα η ΝΔ είναι δεύτερο κόμμα, δεν θα φτάσουν τόσο κοντά στον αριθμό 150. Θα είναι πιο μακριά από τον Μάϊο. Δεν αλλάζει η βασική κατεύθυνση της ψήφου των πολιτών. Αυτό που έπρεπε να έχει αλλάξει είναι η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Να υποστηρίζουν και αυτά τα δύο μνημονιακά κόμματα την ακύρωση της πολιτικής του μνημονίου. Να παραδεχθούν ότι έκαναν λάθος και να ζητήσουν συγγνώμη από τους πολίτες που κατέστρεψαν την οικονομία και την κοινωνία με την ύφεση και το εθνικό κράτος με την εκχώρηση της κυριαρχίας στους ξένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου