Είναι πραγματικά να απορεί κανείς με την κυνικότητα, τη διαστρέβλωση των στοιχείων και της πραγματικότητας στη ρητορική του Ζοζέ Μπαρόζο προς το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για την Ελλάδα. Και όμως κανείς από την κυβέρνηση, δεν απάντησε έστω και με λόγια σε όσα γράφει στην έκθεσή του. Ένα από τα εξοργιστικά που γράφει είναι ότι η ΕΕ έχει δανείσει στην Ελλάδα ένα τεράστιο ποσό το οποίο φτάνει στο 177% του ΑΕΠ της ή αντιστοιχεί σε 33.700 ευρώ για κάθε κάτοικο της Ελλάδας!!! Είναι μεγαλύτερο και από το σχέδιο Μάρσαλ που είχε δοθεί στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο λέει ο Μπαρόζο.
Πρόκειται για εξοργιστικά ψεύδη, γιατί ούτε κατά διάνοια φυσικά οι κάτοικοι Ελλάδος, δηλαδή ακόμα και το κάθε μικρό παιδί ή ο κάθε συνταξιούχος δεν πήρε 33.700 ευρώ, αλλά ούτε και η Ελλάδα δεν πήρε ποτέ τέτοια χρήματα. Η αλήθεια είναι ότι για κάθε ευρώ, η Ελλάδα έπαιρνε 19 σέντς και τα υπόλοιπα τα έπαιρναν οι τράπεζες του Εξωτερικού. Και από τα 19 σέντς για κάθε ευρώ, το μεγαλύτερο μέρος πήγαινε σε υποχρεώσεις αναχρηματοδότησης του βραχυχρόνιου δανεισμού από τις ελληνικές τράπεζες. Ακόμα για την κάλυψη των πρωτογενών αναγκών του κράτους σε μισθούς και έξοδα νοσοκομείων ή σχολείων είναι αμφίβολο αν έφτασε έστω και το 1% αυτών των δανείων.
Ενώ αντιθέτως αν είχε γίνει αυτό που λέει ο Μπαρόζο, με τον τρόπο που το περιγράφει, δηλαδή αν είχαν δοθεί σε κάθε Έλληνα 33.700 ευρώ κι αν υπολογίσουμε ότι τα χρήματα αυτά θα έκαναν τους συνήθεις 5 κύκλους στην οικονομία αυξάνοντας το ΑΕΠ, η Ελλάδα θα είχε εξοφλήσει το σύνολο του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους και το ΑΕΠ της χώρας θα ήταν τουλάχιστον διπλάσιο. Αντί να δώσουν όμως τα χρήματα αυτά στην πραγματική οικονομία, τα έδωσαν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα για να το στηρίξουν στη διαδικασία απομόχλευσης, δηλαδή ξεφουσκώνοντας τη φούσκα των τραπεζών, εις βάρος του πραγματικού πλούτου των επόμενων γενεών Ελλήνων. Αυτά τα λεφτά οι Έλληνες δεν τα είδαν ποτέ, αντιθέτως επί 2,5 χρόνια είδαμε τους έμμεσους και τους άμεσους φόρους να διπλασιάζονται, την ανεργία να διπλασιάζεται και τις ελληνικές επιχειρήσεις να κλείνουν με ρυθμό 100 την ημέρα και είδαμε ακόμα και αυτοκτονίες και απόπειρες αυτοκτονίας με ρυθμό 2 την ημέρα. Αυτά τα χονδροειδή ψέματα ο Μπαρόζο ίσως μπορεί να τα λέει στο ευρωκοινοβούλιο θεωρώντας ότι για λόγους ευγένειας δεν θα σηκωθεί κανείς να του πεί ότι είναι ψεύτης. Και ασφαλώς τα λέει για να εξυπηρετήσει τις εσωτερικές προεκλογικές σκοπιμότητες Γαλλίας και Γερμανίας. Μάλιστα οι εσωτερικές προεκλογικές σκοπιμότητες της Γερμανίας ήταν αυτές που πολλαπλασίασαν πάνω από δέκα φορές το μέγεθος, όχι το κόστος, έστω και αυτού του εικονικού χρήματος. Η Ελλάδα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα αν η Ευρώπη είχε δώσει έστω 10 δις ευρώ το χρόνο για τρία χρόνια στην πραγματική οικονομία της Ελλάδας. Το 2009, το 2010 και το 2011. Το τραπεζικό της σύστημα δεν είχε κανένα πρόβλημα, το ΑΕΠ θα είχε παρουσιάσει αύξηση πάνω από 5% το χρόνο για τρία χρόνια και το δημόσιο χρέος της θα είχε μειωθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 113% κάτω από το 95%. Αν μάλιστα αυτά τα χρήματα πήγαιναν αποκλειστικά για την παραγωγή προϊόντων που τώρα εισάγονται, μακροπρόθεσμα θα είχε πολύ καλύτερα αποτελέσματα και θα χρειαζόταν διαρκείς ενέσεις αναπτυξιακών πόρων.
Αντί γι αυτό, ο Μπαρόζο ζητάει αφενός μεν τα 14 δισεκατομμύρια ευρώ του Ιουνίου, να είναι αποκλειστικά από μειώσεις δαπανών, δηλαδή από κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων και από κατάργηση συντάξεων γιατί κανένας νέος φόρος δεν πρόκειται να αποδώσει, και ζητάει να έχει ολοκληρωθεί τάχιστα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ως τον Σεπτέμβριο του 2012 γιατί μετά θα πρέπει να αποφασιστεί άλλος ένας τέτοιος κύκλος νέων μειώσεων, γιατί ως τότε θα έχει καταγραφεί ότι η ύφεση από τα μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί δεν θα είναι 1,5% ύφεση αλλά πάνω από 7% ίσως και 8% επομένως θα χρειαστούν άλλα 14 δισεκατομμύρια ευρώ νέες μειώσεις δαπανών, δηλαδή κι άλλα κλεισίματα νοσοκομείων και σχολείων κι άλλες καταργήσεις συντάξεων για να κλείσουν οι νέες τρύπες που θα έχουν δημιουργηθεί στο βαρέλι δίχως πάτο.
Επειδή είναι καιρός που δημοσιεύονται οι ισολογισμοί των εταιριών της πραγματικής οικονομίας και δεν θα αργήσουν και των τραπεζών, η κατάσταση είναι τραγική. Πλήθος επιχειρήσεων λειτουργούν με αρνητικά ίδια κεφάλαια, δηλαδή κατά το νόμο πρέπει να κλείσουν αν δεν γίνουν αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου από τους μετόχους. Και ποιος μέτοχος είναι πρόθυμος; Ποιος δεν θα μετρήσει αν τον συμφέρει να κρατήσει έξω τα λεφτά του, ή να τα φέρει μέσα για να συνεχίσει να χάνει άλλον έναν χρόνο; Μεγάλο πλήθος επιχειρήσεων έχουν πολύ μικρά ίδια κεφάλαια έναντι των υποχρεώσεων. Από δέκα προς ένα έως και 100 προς ένα. Κι αυτές θέλουν ανακεφαλαιοποίηση. Το χειρότερο είναι ότι παρουσιάζουν οι περισσότερες μείωση κύκλου εργασιών και αύξηση των ζημιών, επομένως δεν μπορούν ούτε τα δάνειά τους να εξυπηρετήσουν. Αντί για μείωση των επιτοκίων, όλες οι τράπεζες κάνουν αύξηση επιτοκίων και αυξάνουν το κόστος των νέων δανείων που αντικαθιστούν τα παλιά. Δηλαδή η κατάσταση χειροτερεύει. Δεν υπάρχει επιχείρηση της πραγματικής οικονομίας η οποία με βάση τους ισολογισμούς της να μπορεί κάποιος να πεί με σιγουριά ότι θα υπάρχει και μετά από ένα χρόνο με συνεχιζόμενη ύφεση. Κι αυτό σημαίνει ότι οι άνεργοι θα αυξηθούν σε μια στιγμή που αυτό ισοδυναμεί με ηθική και κοινωνική καταδίκη. Δεν υπάρχει δουλειά για κανέναν από αυτούς που απολύονται. Η μετανάστευση και η αυτοκτονία δεν είναι λύση. Και πού να πάμε οι Έλληνες; Πόσοι θα πάμε στην Κύπρο; Η οποία έχει κι αυτή τα δικά της προβλήματα. Δεν μπορεί να δεχθεί 1.000.000 Έλληνες μέσα σε λίγα χρόνια. Μπορεί να απορροφήσει 10.000 όχι παραπάνω…
Γερμανικά δεν μιλάμε και οι Γερμανοί δεν μιλάνε αγγλικά εκτός από τις μεγάλες πολυεθνικές. Μένει το Λονδίνο , οι ΗΠΑ και η Αυστραλία. Όχι η Ευρώπη πάντως όπου έχουμε θεωρητικά ελευθερία μετακίνησης για να βρούμε δουλειά. Οι δημοσιογράφοι θα κάνουμε αιτήσεις, στη Φωνή της Αμερικής, στο BBC και στη Ντόϋτσε Βέλε Ούτε η Μόσχα δεν έχει πιά ραδιόφωνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου