Τώρα ποιός φταίει που θα κυβερνά ο Καραμανλής;

Δεν νομίζω ότι πήρε κάποιος άλλος στα σοβαρά την προσπάθεια του Καραμανλή να αναλάβει προσωπική προσπάθεια ανατροπής του πολιτικού σκηνικού. Εγώ πάντως δεν πίστεψα ποτέ ότι ένας έξυπνος άνθρωπος μπορεί να πέφτει τόσο έξω. Γι αυτό και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος διαχειρίζεται την επόμενη εκλογική του ήττα. Αυτό ήταν πιο έξυπνο. Δείχνει ότι καταλαβαίνει και το περιβάλλον, καταλαβαίνει και τη δική του πορεία στο μέλλον ως εν ενεργεία πολιτικού.

Πιθανότητα ανατροπής του πολιτικού κλίματος θα υπήρχε μόνον στην περίπτωση που ο Καραμανλής είχε αποφασίσει να αλλάξει πολιτική. Πρώτα πρώτα οικονομική πολιτική. Να εγκαταλείψει τον νεοφιλελευθερισμό που πρέσβευε ως τώρα και με μια γενναία αυτοκριτική να παραδεχτεί ότι ήταν λάθος η απογραφή, λάθος η ελάφρυνση της φορολογίας του κεφαλαίου, λάθος η πώληση κερδοφόρων επιχειρήσεων όπως ο ΟΤΕ, λάθος η άνευ όρων παράδοση στις τράπεζες και στους τραπεζίτες, λάθος η παράδοση στη διαφθορά, λάθος η παράδοση στα ρουσφέτια και στην κομματική αναξιοκρατία κυρίως στο δημόσιο τομέα. Είναι λάθος να νομίζει ένας ηγέτης ότι οι πολίτες τον ψηφίζουν επειδή είναι όμορφος ή μιλάει πιο γρήγορα και με λιγότερα σαρδάμ από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από την άποψη αυτή είναι χειρότερος από τον Βενιζέλο.

Αν πραγματικά είναι τόσο ματαιόδοξος ο Καραμανλής ώστε πίστεψε ότι χωρίς να αλλάξει πολιτική, μπορούσε να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό, τότε είναι μακριά νυχτωμένος και δεν πρόκειται να δει πλέον άσπρη μέρα. Σημασία έχει ότι οι πολίτες έχουν οριστικά αποφασίσει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας. Πέφτει νωρίς ή στο τέλος της τετραετίας. Είχαμε πει από την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου ότι μετά το μέσο του Φεβρουαρίου οι δημοσκοπήσεις θα καταγράψουν ότι η ψαλίδα άνοιξε πάλι όσο και πριν από τον ανασχηματισμό στις πέντε μονάδες και έτσι θα πάμε ως τις ευρωεκλογές, όπου και θα καταγραφεί αυτή η διαφορά. Αυτό το λέω πρώτη φορά. Στις μετρήσεις για την ευρωκάλπη, η διαφορά είναι στις δύο μονάδες, αλλά πάνω από την κάλπη θα φτάσει στις πέντε μονάδες.

Για πρόωρες εκλογές δεν το συζητάμε. Έχει μόνο να χάσει ο Καραμανλής και επομένως δεν θα τις επιδιώξει. Κυβερνητικό κόμμα που χάνει, δεν έχει λόγο να χάσει νωρίτερα. Κρατάει την καρέκλα της εξουσίας όσο της δίνει δικαίωμα το Σύνταγμα και τρώει με την κουτάλα.. Τόσο απλά.

Ας δούμε τι γίνεται στην άλλη πλευρά. Κι αυτή τη φορά δεν θα ξεκινήσουμε από το ΠΑΣΟΚ, αλλά από τον ΣΥΝ μια και είχε διαρκές συνέδριο το Σ-Κ. Ενέκριναν ένα πολιτικό πρόγραμμα το οποίο εν δυνάμει είναι και ένα πρόγραμμα κυβερνητικής συνεργασίας. Είναι αντιφατικό το γεγονός ότι ταυτόχρονα ενέκριναν και μια απόφαση που λέει ότι είναι κατά των συνεργασιών. Επίσης είναι αστείο και απίθανο να μπήκε στον κόπο ο ΣΥΝ να φτιάξει πρόγραμμα για το τι έχει ανάγκη η χώρα, μια πρόταση της Αριστεράς, μόνο και μόνο για να συζητήσει με τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αποκλείοντας τους πολίτες και τα άλλα κόμματα από την ίδια συζήτηση.

Συνεπώς πρέπει να θεωρήσουμε ότι η απόφαση ότι είμαστε εναντίον της συνεργασίας, είναι απλώς άκυρη και ανύπαρκτη. Κόμμα που δεν θέλει να συνεργαστεί δεν παίρνει τέτοια απόφαση. Όπως το ΚΚΕ ούτε έχει πάρει ούτε πρόκειται ποτέ να βάλει σε ψηφοφορία τέτοια πρόταση. Είναι απλώς μια έμπνευση που δεν κολακεύει την ηγεσία και την πλειοψηφία του ΣΥΝ. Το ίδιο άτοπη θεωρώ και την απόφαση της μειοψηφίας του ΣΥΝ της ανανεωτικής πτέρυγας, η οποία είναι υπέρ της συνεργασίας, να ψηφίσει λευκό στο πρόγραμμα, δηλαδή να το απορρίψει, λέγοντας ότι δεν το απορρίπτω, αλλά απευθύνομαι στους πολίτες.

Από τη στιγμή που φτιάχνει πρόγραμμα, το φτιάχνει για να συνεργαστεί. Και θα συνεργαστεί γιατί δεν μπορεί να αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη αν ο λαός αποφασίσει να μην δώσει αυτοδυναμία στο ΠΑΣΟΚ. Αλλιώς θα διαλυθεί και θα ξαναγυρίσει στην αγωνία αν θα εκπροσωπείται στη Βουλή ή όχι. Και είναι πολύ εύκολο να μην εκπροσωπείται αυτόνομα, αλλά μέσω στελεχών που θα έχουν προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ. Έχει ξαναγίνει. Πρώτο μέλημα της Αριστεράς πρέπει να είναι η παγίωση της απλής αναλογικής ως μόνιμου εκλογικού συστήματος. Δηλαδή να εμπεδωθεί η ιδέα της συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων και να μπεί τέρμα στον δικομματισμό. Δεν μπαίνει τέρμα στον δικομματισμό παρά μόνον με αξιόπιστες κυβερνήσεις συνεργασίας. Τα υπόλοιπα είναι τρίχες.

Πάμε και στο ΠΑΣΟΚ. Θα έπρεπε να προβληματιστεί γιατί δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τη συζήτηση στη Βουλή για την Οικονομία για να φανεί μια σαφής διαφορά της οικονομικής του πολιτικής, από την κυβέρνηση. Ιδίως όταν βλέπουμε ότι οι τράπεζες, για τις οποίες χρεώθηκε ο ελληνικός λαός 28 δισεκατομμύρια ευρώ, ετοιμάζονται να μοιράσουν στους μετόχους τους πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Μα θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικό πριν πάρουν έστω και ένα ευρώ από τους φορολογούμενους πολίτες να κρατήσουν τα κέρδη τους στο ταμείο ενσωματώνοντάς τα στην επιχειρηματική περιουσία. Δηλαδή θα δώσω εγώ ο φτωχός φορολογούμενος βοήθεια και μετρητά και δωρεάν εγγύηση, την ίδια στιγμή που εκείνος δεν αφήνει στο ταμείο τα κέρδη του;

Αν αυτός δεν ενδιαφέρεται για την επιχείρησή του, εγώ πρέπει να σπεύσω; Τι καθαρή κλεψιά είναι αυτή; Τι ανηθικότητα; Σε καμία επιχείρηση δεν επιφυλάσσεται τέτοια μεταχείριση. Ούτε στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ούτε στους φτωχούς. Ούτε στους άπορους. Μα θα έπαυαν να είναι άποροι, αν δίναμε και στους άπορους ακριβώς τα ίδια… Φυσικά όλοι αντιλαμβανόμαστε τις σκοπιμότητες. Αν δεν μοίραζαν κέρδη, θα έπεφτε η αξία της μετοχής. Και με τα χρήματα των φορολογούμενων θα έπαιρνε το κράτος διπλάσια ποσοστά του μετοχικού κεφαλαίου. Δηλαδή θα ήταν μια δίκαιη ανταλλαγή και μια κίνηση σαν αυτές πού γίνονται μεταξύ επιχειρηματιών, σχεδόν κάθε μέρα. Εδώ όμως οι πολίτες επιδοτούν τις τράπεζες. Και δεν κατάφερε το ΠΑΣΟΚ ούτε σ’ αυτό το θέμα να δώσει να καταλάβει ο πολίτης ότι υπάρχει διαφορά από τη ΝΔ… Τι να πώ πιά; Με αφήνει άναυδο κάθε φορά η ανικανότητά τους…