Ξεχάστε τις πρόωρες εκλογές!

Ήθελα να ήξερα γιατί κουράζεται ο φίλος μου ο Γιάννης Μανώλης και αγωνιά με το τι θα κάνει ο Καραμανλής μετά την εκλογική ήττα. Η γνώμη του είναι ότι ο Καραμανλής πρέπει να παραμείνει στην ηγεσία της ΝΔ. Μπορώ να τον διαβεβαιώσω ότι την ίδια γνώμη έχει και ο Καραμανλής.

Ένας ψύχραιμος παρατηρητής, μπορεί από τώρα να δει ότι ο Καραμανλής έχει αρχίσει εδώ και ένα εξάμηνο να διαχειρίζεται την εκλογική ήττα. Για παράδειγμα αν ένας βουλευτής σαν τον Δαϊλάκη διαφοροποιηθεί, στέλνει έναν κοινό φίλο να του εξηγήσει ότι εννοείται πως θα επιστρέψεις σε λίγες μέρες στην κυβερνητική πλειοψηφία γιατί γνωρίζει ότι ο Δαϊλάκης δεν είναι λαγός κανενός και δεν αμφισβητείται η ηγετική του θέση από τον Δαϊλάκη. Όταν όμως είσαι ο Πέτρος Τατούλης, δηλαδή ένας σύμμαχος της Ντόρας η οποία πάντοτε ζει για τις φιλοδοξίες της, τότε και χωρίς εκείνη τη στιγμή να έχεις κάνει τίποτα, θα σε διαγράψει χωρίς ελπίδα να επιστρέψεις στο μαντρί. Πόσο μάλλον που μετά τη διαγραφή, η κριτική σου αποκτά και ονόματα και γίνεται αποκλειστικά σε βάρος του πρωθυπουργού.

Ο Καραμανλής διαχειρίζεται την εκλογική ήττα του και με το είδος του ανασχηματισμού που επέλεξε. Ας μην μπω σε λεπτομέρειες. Δεν είναι σήμερα επίκαιρο. Ο Καραμανλής διαχειρίζεται την εκλογική του ήττα και με τις παροχές που κάνει τις τελευταίες μέρες και οι οποίες έχουν φτάσει ήδη στα 4 δισεκατομμύρια ευρώ. Μαζεύει τις τελευταίες ψήφους που ενδεχομένως να χάσει, όσο μπορεί ακόμα να τις μαζέψει. Δεν έχει κυβερνητικούς στόχους να πετύχει όπως είχε ο Σημίτης, ο οποίος ήλπιζε ότι οι πολίτες θα εκτιμούσαν το έργο του. Ο Καραμανλής κοιτάει από τώρα τη θέση του στην αντιπολίτευση και καταλαβαίνει ότι είναι δώρο θεού να έχει ως προσωπικό αντίπαλο τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος ως τώρα ήταν του χεριού του. Ήταν στα κυβικά του και μπορούσε να υπερισχύει.

Είναι και τυχερός. Για παράδειγμα αμέσως μετά το Σεπτέμβριο του 2008, εκεί δηλαδή που όλος ο ελληνικός λαός κατάλαβε ότι δεν κάνει γι αυτή τη δουλειά, έναν ακριβώς χρόνο μετά την επανεκλογή του, ξέσπασε ανοιχτά η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση η οποία του έδωσε το επιχείρημα να φορτώσει σε τρίτο την ύφεση στην οποία βύθισε τη χώρα, η οικονομική του πολιτική επί 5 χρόνια με τιμονιέρη τον Αλογοσκούφη. Θυσίασε τον Αλογοσκούφη, ενώ θα μπορούσε να τον διασώσει ατομικά κάνοντας τον ανασχηματισμό τον Οκτώβριο και βάζοντας τον Αλογοσκούφη σε άλλο υπουργείο. Λάθος απόφαση και λάθος χειρισμός. Ήταν η εποχή που έκανε και τα άλλα λάθη. Να πει πως ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. Ότι είναι φεμινιστικό να εργάζεται ως πολιτική σχολιάστρια στα κανάλια η σύζυγος του κυβερνητικού εκπροσώπου. Και ότι σκάνδαλο Βατοπεδίου δεν υπάρχει και η Δικαιοσύνη θα κάνει ότι χρειάζεται χωρίς ο φάκελος να φτάσει ποτέ στη Βουλή. Αυτά είναι προσωπικά λάθη του Καραμανλή.

Από τότε άρχισε να μιλάει και με άλλους πλην του συστήματος Μαξίμου και άρχισε να εργάζεται σαν Έλληνας πρωθυπουργός. Δωδεκάωρο καθημερινό δηλαδή και όχι χαλαρό επτάωρο, πενθήμερο με πλήρεις απολαβές και διακοπές. Από τότε διαχειρίζεται την εκλογική του ήττα. Σε μια προσπάθεια να αποφύγει τα χειρότερα. Δεν του βγαίνουν όμως πια τα χαρτιά γιατί άργησε και άφησε την ψαλίδα με το ΠΑΣΟΚ να φτάσει στις πέντε μονάδες, ποσοστό που κατά πάσα πιθανότητα θα καταγραφεί και στις ευρωεκλογές, κι ας δείχνουν τώρα οι μετρήσεις ότι η διαφορά είναι στις δύο μονάδες. Πάνω από την κάλπη θα διευρυνθεί. Άλλωστε και τώρα αν γίνει μια αναγωγή του 15% όσων έχουν αδιερεύνητη ψήφο, θα καταλήξουν κατά τα δύο τρίτα στο ΠΑΣΟΚ και κατά ένα τρίτο στη ΝΔ.

Αφού λοιπόν δεν υπάρχει πιθανότητα εκλογικής νίκης της ΝΔ ή ακόμα και εκλογικής ήττας της ΝΔ με 1 έως 2% δηλαδή στα όρια του στατιστικού λάθους, δεν υπάρχει και πιθανότητα πρόωρων εκλογών. Κανένας πρωθυπουργός, υπουργός ή βουλευτής δεν επιθυμεί να χάσει πρόωρα την καρέκλα και την κουτάλα. Το λέω ωμά και κυνικά γιατί τέτοιοι είναι και οι πολιτικοί. Ξεχάστε τις πρόωρες εκλογές. Ο Καραμανλής απλώς κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια χωρίς να έχει δεσμευθεί, να κλείσει την ψαλίδα. Από τη στιγμή που δεν το καταφέρνει, δεν παίζει το σενάριο πρόωρων εκλογών. Θα πάει μέχρι να εξαντλήσει την τετραετία. Έχει προσωπικό και κομματικό συμφέρον. Άρα θα το προτιμήσει.

Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη πολύ σωστά ζητάει παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές με το αιτιολογικό ότι είναι ανίκανοι και όχι επικαλούμενο κανέναν άλλο λόγο. Παγιώνει έτσι τη διαφορά του από τη ΝΔ και εμπεδώνει την κοινή πεποίθηση ότι θα είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών. Έτσι εκτός από το 8% των ψηφοφόρων της ΝΔ που διαρρέει προς το ΠΑΣΟΚ, θα κερδίσει και τους κυμαινόμενους ψηφοφόρους και αυτούς που πάνε πάντα με τον νικητή. Έτσι και η ΝΔ το 2007 άνοιξε την ψαλίδα πάνω από την κάλπη από το 2% των δημοσκοπήσεων στο 5%.

Ο στόχος του ΠΑΣΟΚ, αν δεν θέλει να είναι ένα πολιτικό ψοφίμι, πρέπει να είναι πάνω από την κάλπη όταν έρθει η ώρα να πετύχει μια διαφορά ψήφων στις δέκα μονάδες. Μια εκλογική νίκη που έχει να δεί από το 1981. Είναι όμως και η πρώτη φορά που μένει στην αντιπολίτευση τόσα χρόνια. Ήδη έχει πέντε και όλα πάνε συνταγματικά, θα μείνει συνολικά οκτώ χρόνια. Άρα έχει τη δυνατότητα να πάρει και θετικές και αρνητικές ψήφους και να φτάσει σε ένα ποσοστό κοντά στο 48%, αν και η Αριστερά μπορεί να πάρει άλλο ένα 15%. Κι εν πάσει περιπτώσει δεν έχουν σημασία τα νούμερα από τη στιγμή που το εκλογικό σύστημα είναι άλλο. Δεν είναι το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, αλλά ο νόμος Σκανδαλίδη που ευνοεί τους συνασπισμούς κομμάτων με 40 έδρες. Δεν ευνοείται το δικομματικό σύστημα, αλλά τα μικρά κόμματα που συνεργάζονται μεταξύ τους και με ένα μεγαλύτερο. Ο νόμος Παυλόπουλος δεν είναι το ίδιο. Αφαιρεί από συνασπισμούς κομμάτων 50 έδρες και τις δίνει στο μεγαλύτερο κόμμα. Δηλαδή απαγορεύσει στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΝ να συνεργαστούν και να πάρουν και 40 έδρες μπόνους. Ακόμα κι αν έπαιρναν μαζί το 50% των ψήφων, τις 50 έδρες θα τις έπαιρνε το ένα χωρίς συνεργάτες κόμμα, ακόμα κι αν είχε 30%.

Είναι ένα άλλο εκλογικό σύστημα που δεν έχει σχέση με το νόμο Σκανδαλίδη. Και δυστυχώς ούτε οι πολίτες ούτε οι κομματικές ηγεσίες το έχουν συνειδητοποιήσει, αλλά συμπεριφέρεται η μεν δεξιά σαν να έχουμε ενισχυμένη αναλογική, η δε αριστερά σαν να έχουμε ομοίως κάποιο σύστημα ενισχυμένης αναλογικής. Το ΠΑΣΟΚ τις μονές μέρες συμπεριφέρεται σαν να έχουμε απλή αναλογική και τις ζυγές μέρες σαν να έχουμε ενισχυμένη