Άφαντος ο Αλογοσκούφης...

(Ναι Ελληνίδα είναι η κοπέλλα)

Αυτή η κυβέρνηση, αποδεικνύεται τόσο αδύναμη, που θα μπορούσε να πέσει ακόμα και υπό το βάρος της υπόθεσης Βατοπεδίου. Γι αυτό και από την αρχή προσπαθούν να την κουκουλώσουν με νύχια και με δόντια. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως πολίτες είναι στην οικονομία και δυστυχώς στον τομέα αυτόν, αποδεικνύεται ότι δεν έχουμε κυβέρνηση που να ξέρει πώς και να έχει και τη δύναμη να ενεργήσει.

Και φυσικά τα οικονομικά μας προβλήματα, δεν είναι εισαγόμενα όπως ψευδώς προσπαθεί η κυβέρνηση να υποστηρίξει. Είναι ντόπια. Και δυστυχώς η κυβέρνηση ακόμα και σήμερα που ακόμα και οι ΗΠΑ στρέφονται στην κρατική παρέμβαση για να ξεπεράσουν την ύφεση, η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί αμήχανη. Η χρηματοπιστωτική κρίση, θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορους τους πιο φτωχούς αν δεν μόλυνε και δεν κατέστρεφε την πραγματική οικονομία. Γιατί οι φτωχοί και οι φτωχότεροι δεν έχουν μετοχές και σύνθετα προϊόντα. Αλλά δυστυχώς είναι αυτοί που θα πληρώσουν το μεγαλύτερο κόστος γιατί μολύνεται η πραγματική οικονομία, χάνονται δουλειές, αυξάνεται η ανεργία και μειώνονται τα εισοδήματα.

Οι πλούσιοι και οι μεγάλες επιχειρήσεις αλλά κυρίως οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, έχουν επίσης τον τρόπο τους να πείθουν εύκολα τις κυβερνήσεις, να τις χρηματοδοτήσουν, να τις στηρίξουν, να τις δανείσουν ακόμα και να αναλάβουν εκείνες και μέσω αυτών οι φτωχοί φορολογούμενοι τις ζημιές τους. Τις ζημιές ακριβώς από τις οποίες εκείνοι αποκόμισαν μεγάλα κέρδη. Εκτός όμως από τις ζημιές των τραπεζών, όλες οι κυβερνήσεις προσπαθούν με κρατικές επενδύσεις να τονώσουν την πραγματική οικονομία και για τα μάτια του κόσμου, αλλά και γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσουν και στο μέλλον οι πλούσιοι να βγάλουν μεγάλα κέρδη. Πρέπει να ζήσουν δηλαδή και οι φτωχοί για να συνεχιστεί ο κύκλος της εκμετάλλευσης των πολλών και του πλουτισμού των λίγων.

Γιατί χρειάζεται το κράτος να κάνει επενδύσεις; Γιατί δεν κάνουν οι ιδιώτες άμεσες επενδύσεις στην πραγματική οικονομία κυρίως λόγω κακής ψυχολογίας και λόγω του ότι έχουν μικρά περιθώρια κέρδους. Πρέπει να περιμένουν δηλαδή πολλά χρόνια για να βγάλουν υπερκέρδη. Ενώ επενδύοντας σε χρηματιστηριακά προϊόντα κάθε είδους βγάζουν περισσότερα κέρδη πολύ γρήγορα. Το κράτος λοιπόν επενδύει ήδη είναι έτοιμο στις άλλες χώρες, με το αιτιολογικό ότι επιθυμούν να διατηρήσουν τη θέση τους στο παγκόσμιο στερέωμα και να μην υποβαθμιστούν.

Για παράδειγμα το επιτελείο του Ομπάμα σχεδιάζει να επενδύσει περίπου 700 δισεκατομμύρια δολάρια στην πραγματική οικονομία ώστε έτσι να αναθερμάνει την οικονομία και ταυτόχρονα να τηρήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Όσα δηλαδή επένδυσε η κυβέρνηση Μπούς για να πληρώσει τις ζημιές των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών, άλλα τόσα επενδύει ο Ομπάμα στην πραγματική οικονομία, αλλά όχι σε ζημιές, αλλά νέες άμεσες επενδύσεις στην αιολική και στην ηλιακή ενέργεια αντί για πετρέλαιο, στη δημιουργία 2,5 εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας και γενικά σε νέους καινοτόμους τομείς της οικονομίας.

Σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες κάτι κάνουν για την πραγματική οικονομία. Όχι για τις φούσκες. Εδώ δεν κάνουμε απολύτως τίποτα και όχι μόνο αυτό αλλά κάνουμε και τα ακριβώς αντίθετα για να βυθίσουμε τη χώρα σε μεγαλύτερη και μακρύτερη σε διάρκεια ύφεση. Ύφεση διεθνώς έχουμε όταν πέφτουν οι ρυθμοί ανάπτυξης κάτω από το 2,5%. Μόνο εδώ στην Ελλάδα βρέθηκε πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομίας να λένε ότι εμείς θα έχουμε ανάπτυξη με 2,4%. Και δεν του απάντησε κανένας οικονομολόγος από την αντιπολίτευση ότι δεν είναι σοβαρός. Δεν είναι σοβαρός ούτε στις κουβέντες.

Ο προϋπολογισμός που ψήφισε αυτή η κυβέρνηση, η οποία φυσικά και δεν είναι σοβαρή στην διακυβέρνηση της οικονομίας, μειώνει τις δημόσιες επενδύσεις, και αυξάνει τη φορολογία, ενώ καθηλώνει και τις κοινωνικές δαπάνες. Διεθνώς κάνουν το αντίθετο. Αυξάνουν τις επενδύσεις για να βελτιωθεί η κατάσταση στο μέλλον και μειώνουν τη φορολογία για να βοηθήσουν την ανάπτυξη αλλά και αυξάνουν τις κοινωνικές δαπάνες σε συνδυασμό με τη μείωση του ΦΠΑ ή των έμμεσων φόρων για να ανακουφίσουν τους φτωχότερους.

Αυτή η οικονομική πολιτική, είναι αυτοκτονία για τη χώρα. Αλλά η αντιπολίτευση δεν ασκεί φορτικές πιέσεις στην κυβέρνηση για να δείξει το μέγεθος της παγίδας στην οποία έχουμε μπει. Με αυτή την οικονομική πολιτική η χώρα γενικά αλλά και ο καθένας από τους πολίτες οδηγείται σε αδιέξοδο. Και η κυβέρνηση φυσικά σε πολιτική αυτοκτονία.

Αν είχαμε μια κυβέρνηση που τουλάχιστον στοιχειωδώς ξέρει που πάει, θα υποθέταμε ότι πάει σε εκλογές για να μεταβιβάσει ομαλά την εξουσία σε ένα άλλο κόμμα που θα μπορέσει να κυβερνήσει. Αλλά ακόμα δεν έχει γίνει γνωστό αν είναι έγκυρο ότι ο πρωθυπουργός είπε την περασμένη Παρασκευή στο υπουργικό συμβούλιο ότι σύντομα θα συνεδριάζουμε δύο δρόμους δίπλα. Δηλαδή στη Ρηγίλλης ως αξιωματική αντιπολίτευση, αντί για την αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου. Βέβαια με αυτό το καλαμπούρι, ίσως και να ήθελε να τους πει αυτό που έχουμε πει εδώ και μέρες από την εκπομπή, ότι δηλαδή ο Καραμανλής δεν πρόκειται να παραιτηθεί από την αρχηγία σε περίπτωση ήττας και να πάει για ψάρεμα στη Ραφήνα. Τον πιστεύω. Ο άνθρωπος είναι πολύ νέος και δεν αμφισβητείται σοβαρά η θέση του. Και ένας Τατούλης δεν συνιστά μεγάλη αμφισβήτηση.

Τελικό συμπέρασμα… ο μεν Καραμανλής έχει αρχίσει να διαχειρίζεται την ήττα του και δεν περιμένει – παρά μόνον σαν κρυφή ελπίδα- ότι θα μπορέσει να ανατρέψει το πολιτικό κλίμα. Η ματιά μας λοιπόν είναι στην αντιπολίτευση, η οποία φυσικά και θέλει να φορέσει υπουργικά κοστούμια, αλλά δείχνει αμήχανη και ανέτοιμη να αναλάβει τα ηνία της οικονομίας και να οδηγήσει τη χώρα σε αναπτυξιακή πορεία και μάλιστα με τρόπο που θα δείχνει ότι είναι υπέρ της εργασίας και όχι του κεφαλαίου. Να δείχνει με τις προτάσεις της ότι δεν θέλει να δημιουργήσει μια νέα φούσκα για να απαλύνει τον πόνο των πλουσίων από τη χρηματοπιστωτική φούσκα που έσκασε. Σας υπενθυμίζω ότι και παγκοσμίως και στην Ελλάδα, όταν έσκασε η χρηματιστηριακή φούσκα το 2000 (η οποία στηριζόταν στις ιντερνετικές εταιρίες) και έφαγαν τα λεφτά του κοσμάκη, έστρεψαν τις επενδύσεις στα ακίνητα, δημιούργησαν τη φούσκα των ακινήτων και με τα παράγωγα χρηματιστηριακά προϊόντα έφτιαξαν πάλι άλλη μια φούσκα η οποία έσκασε τώρα.

Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα σε επτά χρόνια να φάνε δύο φορές λεφτά και να έχουμε ένα κραχ κάθε επτά χρόνια. Πρώτα η μανία, μετά ο πανικός και μετά το κραχ. Και τώρα θα προσπαθήσουν να κάνουν το ίδιο. Θα φτιάξουν μια καινούργια φούσκα, πάνω στην οποία θα κερδοσκοπήσουν με νέα χρηματιστηριακά προϊόντα και πάλι το ίδιο. Μανία, πανικός και άλλο ένα κραχ το 2016…Αλλά ποιος θα θυμάται τι λέγαμε το 2008…Αυτή είναι η λογική…