Τί λέμε για οικονομία; Δεν έχουμε μία!

Πείτε μου εσείς τώρα, ποια είναι σημαντικότερη είδηση; Το ότι ο Αλογοσκούφης ισχυρίζεται ότι θέλει αλλά δεν μπορεί να διώξει τον Κλαδά, ή το γεγονός της υπερχρέωσης των νοικοκυριών επειδή δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια και έρχονται τα χειρότερα που είναι οι κατασχέσεις σπιτιών για μικρά ή για μεγαλύτερα χρέη. Γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος που λέει ότι δεν μπορείς να κατάσχεις σπίτι αν είναι πρώτη κατοικία για χρέος έως 10.000 ευρώ, αλλά και αν εφαρμοζόταν, ποιος έχει χρέος έως 10.000 ευρώ; Οι πολλοί έχουν περισσότερα.

Φυσικά εννοείται ότι οι υπερχρεωμένοι είναι τα πιο ευάλωτα τμήματα των πολιτών. Δείτε και τις στατιστικές της ανεργίας. Οι γυναίκες έχουν διπλάσια ή τριπλάσια ανεργία σε σύγκριση με τους άνδρες και οι νέοι πολλαπλάσια. Είναι λοιπόν τα νέα ζευγάρια που κινδυνεύουν, περισσότερο, χρεώνονται για να ανοίξουν σπίτι, τους συμβαίνει και μια ατυχία και μένουν τα δάνεια απλήρωτα. Ή παίρνουν ένα δάνειο για να ανοίξουν μια δουλειά να απασχοληθούν και χρεώνονται περισσότερο.

Καμία κυβέρνηση και η σημερινή δεν εξαιρείται, δεν έδειξε φροντίδα γι αυτούς τους ανθρώπους. Όχι βέβαια εις βάρος των τραπεζών γιατί κανείς δεν θέλει να κανακέψει τους μπαταχτσήδες. Αλλά όχι κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί να στηρίξει με πνεύμα δικαιοσύνης τους νέους που δεν έχουν και μεγάλη εμπειρία από επιχειρήσεις και μάλιστα στην Ελλάδα και μπορούν εύκολα να χρεοκοπήσουν στο ξεκίνημα της ζωής τους και να μην μπορέσουν να ξανασηκωθούν ποτέ. Να αφήσει αυτό ανεξίτηλα σημάδια και στους ίδιους που μπορεί να είναι 20-30 χρονών και στα παιδιά τους για όλη τους τη ζωή.

Σκεφθείτε ότι έχουμε έτσι 150.000 νοικοκυριά θύματα της κρίσης που υπάρχει στην αγορά και σε μερικές γεωγραφικές περιοχές, οι οποίοι αντιμετωπίζουν αυτές τις δύσκολες συνθήκες χωρίς καμιά συμπεράσταση. Μέσα στους 150.000 θα είναι ασφαλώς και πολλοί που υπερεκτίμησαν τα οικονομικά τους ή ήθελαν πολυτέλειες που δεν δικαιολογούν τα εισοδήματά τους. Η πλειοψηφία όμως είναι άνθρωποι που δανείστηκαν για να ζήσουν και δεν μπορείς να τους απειλείς με κατάσχεση, αλλά πρέπει να τους προτείνεις αναχρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους και κατά προτίμηση, η κάθε περίπτωση να εξετάζεται χώρια. Όχι να τους φορτώνεις με δικαστικά έξοδα αφόρητα και να τους λές ότι πρέπει να βρείς λεφτά πάσει θυσία αλλιώς θα σε βάλω στα γρανάζια της παρανομίας και θα σε πάω φυλακή.

Για παράδειγμα ο υπουργός Δικαιοσύνης θα μπορούσε να ρυθμίσει το θέμα της κατάχρησης της Δικαιοσύνης εκ μέρους των δυνατών εις βάρος των αδυνάτων. Ενώ ο νόμος λέει ότι ουδείς φυλακίζεται για χρέη που προέκυψαν από εμπορική δραστηριότητα, τα δικαστήρια βγάζουν κάθε μέρα αποφάσεις βαριές για έκδοση ακάλυπτων επιταγών γιατί το προβλέπει ο νόμος. Μά ο νόμος πρέπει να κυνηγάει για έκδοση ακάλυπτων επιταγών όποιον πραγματικά και με δόλο έκανε απάτη. Όχι όποιον έχασε τα πάντα και μέσα σε όλα άφησε και επιταγές ακάλυπτες.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα. Υπάρχουν χιλιάδες άλλα και κυρίως σε ότι αφορά το κράτος. Δεν μπορεί το κράτος να δίνει το κακό παράδειγμα και να εξοντώνει όποιον προσωρινά επειδή έμεινε άνεργος δεν μπόρεσε να πληρώσει την εφορία… Δώσε του τη δυνατότητα να ξαναμπεί στην αγορά αντί να τον στέλνεις στην παραοικονομία. Αλλά σε ποιόν να τα πείς αυτά, όταν αυτοί που φτιάχνουν τους νόμους, είναι άσχετοι με την αγορά ή δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους, είναι άκαπνοι και άσχετοι με τις πραγματικές δυσκολίες της ζωής. Και πάνω από τους βουλευτές είναι πιο άσχετοι υπουργοί πρωθυπουργοί και αρχηγοί κομμάτων.

Σε ποιόν θα πάς να τα εξηγήσεις όλα αυτά; Στον Καραμανλή ή στον Παπανδρέου, στον Αλαβάνο, στον Τσίπρα, Γι αυτό σας λέω. Τι σας ενδιαφέρει περισσότερο; Ο Κλαδάς, ο Αλογοσκούφης, ή ο πρωθυπουργός που νομίζει ακόμα ότι για την οικονομία μας φταίει η άνοδος της τιμής του πετρελαίου; Γι αυτό και δεν πρόκειται ποτέ να διορθώσουν την κατάσταση. Γιατί ούτε γνωρίζουν ούτε τους ενδιαφέρει να μάθουν.