Δύο θέματα επέλεξε το ΠΑΣΟΚ για να δράσει τις τελευταίες μέρες και τα δύο έχουν να κάνουν με την οικονομία. ΟΤΕ και λιμάνια. Ιδιωτικοποιήσεις τις οποίες όμως επειδή έχει ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ με τις μετοχοποιήσεις δηλαδή με τη μετατροπή τους σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, δεν νομίζω ότι μπορεί να πείσει ότι έχει κάτι καινούργιο και διαφορετικό από τη ΝΔ να πεί. Κάτι που να το διαφοροποιήσει και όλοι να καταλάβουν τη διαφορά.Οι επιμέρους διαφοροποιήσεις όπως η άποψη των εκσυγχρονιστών για ελληνικές επιχειρήσεις πρωταθλητές, στα βαλκάνια και στην Ευρώπη, είναι διαφορά διαχείρησης. Γιατί το κράτος δεν μπορεί να γίνει μακροπρόθεσμα ο καλός καπιταλιστής που επενδύει κεφάλαια, αντί να τα καταναλώνει. Αργά ή γρήγορα οι επιχειρήσεις προορίζονται να πουληθούν σε ιδιώτες. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να κατηγορεί τη ΝΔ ότι θα μπορούσε να εισπράξει μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια παραπάνω και η ΝΔ να θέλει να τα δώσει μισοτιμής. Αλλά δεν είναι ριζικά διαφορετικό. Δεν είναι άλλη πολιτική. Αυτό λοιπόν έχει κέρδος να το πεί καθαρά. Δείχνει μια διαφορετική διαχείρηση. Όχι διαφορετική πολιτική.
Α
ν όμως θέλει να χαράξει διαφορετική πολιτική, ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Η κρατική πολιτική είναι για εκεί που ο ιδιώτης δεν έχει κέρδος. Και τέτοιες πολιτικές πρέπει να προτείνει. Το κύριο πεδίο όλων αυτών είναι φυσικά η οικονομία. Εκεί πρέπει να επικεντρώσει την προσοχή της η αντιπολίτευση. Είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε ο ΣΥΝ πρέπει να έχουν σαφή οικονομική πολιτική που προτείνουν και η αντιπολίτευσή τους από αυτή τη σκοπιά πρέπει να γίνεται. Έτσι είναι σαφής και η αντιπολίτευση αλλά και η πρόταση η θετική για την οικονομία. Δεν αρκεί να λέμε μόνον για την ακρίβεια χωρίς να εντοπίζουμε τα κανάλια της ακρίβειας, τα κανάλια που παράγουν τον εγχώριο πληθωρισμό και επομένως την πολιτική που θα τα ανατρέψει.
3 σχόλια:
Πράγματι η αντιπολίτευση δείχνει μια διαφορετική διαχείριση και όχι μια ριζικά διαφορετική πολιτική γιαυτό δεν προκαλεί το ενδιαφέρον, αντίθετα θυμώνει την κοινωνία.
Το κρατικό ενδιαφέρον για επενδύσεις πρέπει κυρίως να εστιάζεται, εκεί όπου ο ιδιώτης δεν έχει κέρδος. Υπάρχουν πάρα πολλές επενδυτικές ανάγκες στη σφαίρα του δημοσίου που τις απαιτούν οι εξελίξεις και εκεί οφείλει να στρέψει την προσοχή της η πολιτεία, τέτοιες πολιτικές πρέπει να προτείνει. Με στοχοθετημένη επιδίωξη την ανάπτυξη της οικονομίας και του παραγόμενου πλούτου, δημιουργώντας συνέργιες και όχι αντιπαλότητες μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα .
Σωστά! Και η διαχείρηση επίσης έχει ενδιαφέρον. Για παράδειγμα εγώ θα έβλεπα αντί να πουλάμε τις μετοχές του ΟΤΕ για να πάρουμε μετρητά για ρουσφέτια, (όπως έκαναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) να ανταλλάσσαμε αυτές τις μετοχές με τον αντίστοιχο κρατικό ΟΤΕ της Αυστρίας (που έχει ανάλογο μέγεθος) και η νέα εταιρία όπου εμείς θα είχαμε το 50% θα είχε επενδύσεις και στη Βόρεια πρώην ανατολική Ευρώπη ('οπου έχουν επενδύσει ήδη οι Αυστριακοί) και στα Βαλκάνια όπου έχει επενδύσει ο ΟΤΕ. Δεν χάνουμε την τεχνολογία, αξιοποιούμε ελληνικό προσωπικό σε διευθυντικές θέσεις, αυξάνουμε τις θέσεις εργασίας για Έλληνες, επεκτείνουμε την επιρροή μας και διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και τις συμμαχίες μας. Και φυσικά στο τέλος ρωτάμε κάποιον ελληνικό τηλεπικοινωιακό όμιλο, αν θέλει να δώσει 3-4-5 δισεκατομμύρια ευρώ και να συνεχίσει εκείνος την ίδια δουλειά, ώστε το κράτος με αυτά τα χρήματα να κάνει την ίδια δουλειά σε κάποιον άλλο τομέα. Κι αυτό διαχείρηση είναι, αλλά με όραμα αναπτυξιακό. Και πάντως δεν είναι σοσιαλιστική πολιτική. Είναι απλώς πολιτική ικανότητα.
Εμείς, συνήθως επιδιώκουμε την απαξίωση των δημόσιων επιχειρήσεων για να εκχωρηθούν κοψοχρονιά σε ημετέρους.
Τέτοιους αναπτυξιακούς συλλογισμούς πραγματοποιείς μόνο αν δεν σε πιέζουν δημόσιο χρέος, μαύρες τρύπες και οι ανάγκες των άπειρων ρουσφετιών. Το αναπτυξιακό όραμα όπως το περιγράφεις, εφ’ όσον σου βγει, πράγματι δημιουργεί πλούτο που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή σοσιαλιστικής πολιτικής.
Δημοσίευση σχολίου