Όπως καταλαβαίνω όλο τον Αύγουστο ή έστω το πρώτο 20ήμερο θα χτυπάμε όλοι εκλογόμυγες που γράφει και η Ελευθεροτυπία και μετά τις 20 Αυγούστου θα αρχίσουμε να μετράμε αντίστροφα. Επομένως τώρα είναι ο καιρός να κάνουν οι διάφοροι υπουργοί τις εξαγγελίες τους για το τι θα ήθελαν να κάνουν αν είχαν στη διάθεσή τους έναν ολόκληρο προϋπολογισμό. Δηλαδή πράγματα από τα οποία μέσα στην τετραετία δεν έκαναν ούτε το 1%, υπόσχονται να τα κάνουν ολόκληρα μέσα στην επόμενη τετραετία.

Παροχολογίες και υποσχέσεις της τελευταίας στιγμής μπορούν να αποδώσουν δηλαδή να πείσουν τους πολίτες ψηφοφόρους για την ειλικρίνεια των προθέσεων των κυβερνώντων; Το παρελθόν έχει δείξει ότι δεν πείθουν κανέναν. Ούτε το πακέτο του Σημίτη έπεισε κανέναν, κι ας ήταν πολύ μικρό και μίζερο. Πάντως αποδείχθηκε ότι ήταν για έναν χρόνο όσο ήταν της ΝΔ για 3,5 χρόνια. Τριάντα ευρώ το μήνα είχε δώσει τότε ο Σημίτης στους συνταξιούχους, 10 ευρώ το μήνα έδινε τα επόμενα χρόνια ο Καραμανλής κι ας είχε υποσχεθεί ότι θα έδινε παραπάνω από ένα ευρώ την ημέρα όπως έλεγε απαξιωτικά. Το θέμα είναι ότι τότε είχε δίκιο, ένα ευρώ την ημέρα δεν θα βελτίωνε τη ζωή των ανθρώπων, αλλά φανταστείτε τι έγινε τα επόμενα χρόνια με 0,33 λεπτά την ημέρα. Με τέτοια ακρίβεια σε πράγματα που ήταν φθηνότερα όπως τα καύσιμα πχ. Οι ψηφοφόροι έχουν δείξει ότι δεν μετράνε μελλοντικές υποσχέσεις. Μετράνε μόνον οι παροχές οι άμεσες. Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν …


Προς το παρόν είμαστε σε μια κατάσταση όπου ο δανεισμός του δημοσίου έχει αυξηθεί για να καλυφθούν τα έσοδα που χάθηκαν κυρίως από τις φοροελαφρύνσεις των επιχειρηματιών και φέτος πρέπει να δανειστούν ακόμα περισσότερα για να καλύψουν τα ρουσφέτια, ή τις δικαστικές αυξήσεις των δικαστών ή τις προεκλογικές παροχές. Κι ενώ δεν υπάρχουν περιθώρια παροχών που να προκύπτουν από την ορθολογικότερη διαχείριση του κράτους, πρέπει να γίνουν λόγω εκλογών. Το 2004 ο δανεισμός του κράτους ήταν 22 δισεκατομμύρια ευρώ (το μεγαλύτερο μέρος είναι τόκοι παλαιότερων δανείων) και το 2007 είναι 32 δισεκατομμύρια ευρώ και για τις παροχές θα χρειαστούν άλλα 3-4 δισεκατομμύρια, άρα ξεφεύγουμε πολύ περισσότερο και θα μπαίναμε πάλι σε επιτήρηση λόγω δανείων, αν δεν προωθούσαμε την αύξηση του ΑΕΠ κατά 25%, ώστε με δημιουργική λογιστική και με κόστος να είμαστε μέσα στα όρια που ορίζει η ΕΕ.

Από κει δηλαδή που ο κάθε Έλληνας από τη στιγμή που γεννιότανε ήταν χρεωμένος με 78.000 ευρώ, ο κάθε πιτσιρίκος που έχει την ατυχία να βλέπει το φως εντός ελληνικών συνόρων, θα χρωστάει πάνω από 100.000 ευρώ λόγω της σπατάλης των κυβερνώντων τον προηγούμενο αιώνα και των αρχών του τρέχοντος.

Η συζήτηση όμως ακόμα και γι αυτό το θέμα, εκφυλίζεται στην αποπροσανατολιστική συζήτηση για την ακριβή ημερομηνία των εκλογών, (αν θα είναι στο τέλος Σεπτεμβρίου ή στις αρχές Οκτωβρίου) ξεχνώντας ότι η συνταγματική επιταγή είναι να γίνουν τον Μάρτιο του 2008 και όχι όποτε είναι η ευνοϊκότερη ημερομηνία για το κυβερνών κόμμα. Από την άλλη, όποιο κυβερνών κόμμα εξάντλησε την τετραετία, έχασε και τις εκλογές. Τα επιχειρήματα υπέρ της άμεσης προσφυγής στις κάλπες, δικαιολογούνται και από όσα λέει η αντιπολίτευση. Λίγοι, όπως ο Προκόπης Παυλόπουλος, υποστηρίζουν τις εκλογές στο τέλος της θητείας, πάλι με επιχειρήματα του στυλ ότι ως τότε θα έπρεπε κανονικά να έχουν φανεί τα καλά της ως τώρα ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής. Αν δεν έχουν φανεί θα πρέπει να εγκαταλειφθεί ολοκληρωτικά. Αυτό δεν το λέει ο Παυλόπουλος, το λέω εγώ με δικά μου λόγια.

Ο κομματικός πατριωτισμός φαίνεται και το συμφέρον του κόμματος φαίνεται πως είναι το μεγαλύτερο επιχείρημα της μεγάλης πλειοψηφίας των υπουργών που τάσσονται υπέρ της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών. Κατ’ αρχήν η διαχείριση των κρίσεων που ξεσπούν και είναι αναμενόμενες, από καύσωνα με διακοπές ρεύματος, ως πυρκαϊές και πλημμύρες. Μετά είναι η μη αναμενόμενη σκανδαλολογία. Από υποκλοπές ως ομόλογα π[ου όλα πάνε σε κουκούλωμα. Μετά είναι τα αναμενόμενα διεκδικητικά αιτήματα που όλοι οι εργαζόμενοι αλλά κυρίως οι συντεχνίες γνωρίζουν ότι τώρα είναι ο καιρός να τα διεκδικήσουν.

Η οικονομία δεν αντέχει, ο Αλογοσκούφης προτείνει εκλογές. Η εξωτερική πολιτική δεν έχει σοβαρά προβλήματα, αλλά δεν αντέχει να διαχειριστεί ούτε το Σκοπιανό, ούτε καν τις κυπριακές εκλογές, η Ντόρα Μπακογιάννη προτείνει εκλογές. Ο τομέας της υγείας τελεί υπό κατάρρευση, ο Δημ. Αβραμόπουλος προτείνει εκλογές. Σε κάθε τομέα όπου δεν υλοποιήθηκε το πρόγραμμα της ΝΔ το προεκλογικό του 2004, όλοι προτιμούν εκλογές για να απαλλαγούν από την ανάγκη να απολογηθούν. Στην προεκλογική εκστρατεία, θα τη βγάλουν πέρα με την επιμονή σε μια πραγματικότητα η οποία δείχνει τα αντίθετα από τα υποσχόμενα, αλλά τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Τα μέσα ενημέρωσης είναι ελεγχόμενα όσο γίνεται περισσότερο και οι εμπιστευτικές μετρήσεις δείχνουν έστω και μικρό προβάδισμα της ΝΔ. Το οποίο το πιστεύουμε όχι γιατί είναι αξιόπιστες, αλλά γιατί δεν έχει παρατηρηθεί με τις άλλες παραδοσιακές μεθόδους κάποια σημαντική στροφή της κοινής γνώμης υπέρ του δεύτερου κόμματος.