Πολιτική εξαπάτηση

Έχουμε πολλές φορές αναφέρει ότι αυτή η κυβέρνηση αντιμετωπίζει σχεδόν όλα τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα με επικοινωνιακό τρόπο. Πρώτα δηλαδή σκέφτεται πως τα μέσα ενημέρωσης θα δεχθούν μια απόφαση, μετά πως θα την δεχθεί η κοινή γνώμη και μετά αν υπάρχει και ποιο είναι το συμφέρον του τόπου και των πολιτών. Ακόμα και αν έχει στο πρόγραμμά της μια συγκεκριμένη πολιτική, θα την εφαρμόσει μόνον αν έχει καταφέρει να πείσει τα μέσα ενημέρωσης και την κοινή γνώμη.

Τα μέσα ενημέρωσης είναι γνωστό ότι ελέγχονται από αυτό που λέμε μεγάλο κεφάλαιο, άρα μπορούν να χειραγωγηθούν και επίσης η κοινή γνώμη μπορεί να επηρεαστεί κυρίως από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και με άλλους τρόπους όπως για παράδειγμα από διαφημιστικές εκστρατείες από μετρήσεις και άλλες τακτικές προπαγάνδας.

Έτσι έχουμε ξεχάσει το βασικό: Αν ένα κόμμα άλλα λέει προεκλογικά και άλλα κάνει μετεκλογικά, εξαπατά το λαό με τον πιο ωμό και φανερό τρόπο. Δεν μπορούμε όλα να τα λέμε επικοινωνιακή πολιτική και να δίνουμε συγχωροχάρτι. Για παράδειγμα οι τρίτεκνοι και οι συμβασιούχοι του δημοσίου είναι κλασσικές περιπτώσεις πολιτικής εξαπάτησης.

Στον τομέα των δασών, των υδάτινων πόρων και του περιβάλλοντος, μέρος των οποίων είναι και οι φωτιές στα δάση με φανερό αποτέλεσμα να αλλάξουν χρήση και να γίνουν μακροπρόθεσμα οικόπεδα, ισχύει επίσης το ίδιο. Και επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ υπήρχαν τα ίδια προβλήματα, υπήρχαν φωτιές και καταπατητές και αλλαγές στη χρήση γης και τα συμφέροντα ήταν πολύ μεγάλα. Μεγάλη όμως ήταν και η αντίδραση της κοινωνίας των πολιτών όπως εκφραζόταν μέσω του Τύπου ή των επιστημόνων ή των κινητοποιήσεων μικρών ομάδων του πληθυσμού ή μέσω της αντίστασης κάποιων ελάχιστων θεσμικών παραγόντων. Δεν είμαστε στη δεκαετία του 60 και του 70 όπου ο εργολάβος ήταν ύψιστη αξία και το τσιμέντωμα πολιτισμός. Έχουν αφυπνισθεί οι πολίτες, έχουν δει ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός καταστρέφει τον πλανήτη, ότι σκοτώνει τον αέρα, το έδαφος και το νερό ότι απειλεί αυτή την ύπαρξη του ανθρώπου, έχουν δει ότι η κερδοσκοπία είναι εις βάρος της υγείας του ανθρώπου και πολλοί αντιδρούν.

Ο Κ. Καραμανλής ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι σημερινοί πρωτοκλασάτοι υπουργοί ήταν – και πολύ σωστά – σκληροί επικριτές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και όπου μπορούσαν έκαναν εξοντωτική αντιπολίτευση. Πάνω από τα αποκαΐδια και πάνω από τα δυστυχήματα. Και ξαναλέω πολύ καλά έκαναν. Έτσι έπρεπε να κάνουν.

Έφτιαξαν και ένα κυβερνητικό πρόγραμμα όπου υποσχέθηκαν με σαφή τρόπο αν και γενικόλογο, ότι δεν θα είναι ίδιοι με τους προηγούμενους. Σε όλα θα ήταν διαφορετικοί. Για παράδειγμα θα κατάρτιζαν δασολόγιο και δασικό κτηματολόγιο και θα καθιέρωναν νέους εθνικούς δρυμούς. Από το 1979 εκκρεμούν οι δασικοί χάρτες που είναι το πρώτο βήμα για τα υπόλοιπα που υποσχέθηκε προεκλογικά η ΝΔ. Ούτε καν αυτό δεν έκαναν για το λόγο ότι δεν ήθελαν. Ήθελάν να βοηθήσουν τα συμφέροντα των καταπατητών και οικοπεδοφάγων γιατί αυτοί έχουν συγκεκριμένο όνομα και συμφέρον, άρα και ψήφο και επιρροή. Αν ήθελαν θα είχαν φέρει στη Βουλή για επικύρωση τους χάρτες με τις ενστάσεις που είχαν έκτοτε κατατεθεί, ώστε να σταματήσει σε εκείνη τη χρονική στιγμή η καταπάτηση και η καταστροφή του κλίματος του περιβάλλοντος της θερμοκρασίας και των δασών ως φυσικό και αισθητικό περιβάλλον. Και θα άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για την αποκατάσταση και του αστικού περιβάλλοντος και του περιαστικού και του επαρχιακού. Και των ορεινών όγκων και των ημιορεινών περιοχών.

Με μια συνετή πολιτική σε 30 ή σε 40 χρόνια θα είχαμε αποκαταστήσει τη χώρα μας και θα την είχαμε κάνει Ευρώπη γιατί ακόμα είμαστε στην εποχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εμείς και η Αλβανία. Δεν ήθελε η κυβέρνηση. Αλλιώς όπως έφερε το νομοσχέδιο για να χαρίσει χτήματα στη μονή Βατοπεδίου, ή για να χαρίσει στρέμματα στο Πόρτο Καράς θα μπορούσε να το είχε κάνει. Τώρα τι κάνει; Κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ για όσα δεν έκανε ως κυβέρνηση, αντί να βλέπει την καμπούρα της που έκανε τα ίδια στην καλύτερη περίπτωση με το χειρότερο ΠΑΣΟΚ. Μα δεν γίνεται να πάμε μπροστά με τέτοια τακτική. Να συγκρινόμαστε διαρκώς με τον χειρότερο!