Πέμπτη, Ιουλίου 26, 2007

Από πού βρωμάει το ψάρι;


Έχουμε έλλειμμα ορθολογικής διοίκησης και ικανής ηγεσίας.
Η χθεσινή μέρα ήταν αναμφισβήτητα από τις πιο δύσκολες που έχει αντιμετωπίσει ο κρατικός μηχανισμός τα τελευταία τρία χρόνια. Είχαμε καιρικές συνθήκες που ευνοούσαν την εκδήλωση πυρκαϊών, καύσωνα και προβλήματα στην ηλεκτροδότηση και ο κρατικός μηχανισμός έπρεπε να γκαζώσει για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα.

Παρόμοια με τη χθεσινή (και η σημερινή δεν είναι καλύτερη) κατάσταση είχαμε αντιμετωπίσει και το 2003 και το 2004 πριν από τους Ολυμπιακούς αγώνες, όπου είχαμε όπως και χθες 200 νέες πυρκαϊές σε μία μέρα, σε όλη τη χώρα. Τότε όμως, όλες οι πυρκαϊές είχαν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και δεν είχε καεί τίποτα. Ούτε δάσος ούτε σπίτια ούτε άνθρωποι. Όλα τα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν στη γέννεσή τους αποτελεσματικά και βάσει σχεδίου που είχε προβλέψει τι θα γινόταν σε κάθε περίπτωση, ενώ και οι άνθρωποι ήταν σε ετοιμότητα. Τότε δεν έγινε μεγάλη είδηση, και το γεγονός γνωρίζουν μόνον όσοι συμμετείχαν στις προσπάθειες. Τώρα οι καταστροφές και οι ανθρώπινες απώλειες μας κάνουν πρώτη είδηση σε όλο τον κόσμο. Και όμως είμαστε η ίδια χώρα, η ίδια κοινωνία με τα ίδια μέσα πυρόσβεσης. Έχουμε μόνον διαφορετική διοίκηση και ηγεσία. Το μπάχαλο είναι επίτευγμα της νέας ηγεσίας. Και το 2004 είχαμε πάλι κυβέρνηση της ΝΔ, απλώς ήταν άλλος ο υπουργός. Αλλά όπως πάντα, από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι…

Το χθεσινό μπάχαλο που κατέληξε σε μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές και του περιβάλλοντος και περιουσιών που για πολλούς ανθρώπους ήταν κόποι μιάς ζωής, είχε ως αποκορύφωμα και το θάνατο δύο ηλικιωμένων που δεν κατάφεραν να απομακρυνθούν έγκαιρα και βρήκαν τραγικό θάνατο μέσα στις φλόγες. Πιθανόν να προσπαθούσαν κι αυτοί ως την τελευταία στιγμή να σώσουν κάποιο περιουσιακό τους στοιχείο και όταν είδαν ότι δεν γίνεται τίποτα, κατάλαβαν ότι είναι αργά για να γλιτώσουν τη ζωή τους.

Τι άλλαξε από το 2004 και βρεθήκαμε τόσο πίσω; Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, με την έννοια οι ίδιοι Έλληνες και νομίζω στη δεύτερη περίπτωση και η ίδια κυβέρνηση. Τα πυροσβεστικά οχήματα επίσης είναι τα ίδια δεν χαλάνε μέσα σε τρία χρόνια και τα αεροσκάφη πυρόσβεσης είναι πάλι τα ίδια. Εκείνο που έχει αλλάξει μόνον είναι η ηγεσία. Η πολιτική ηγεσία και η διοίκηση των υπηρεσιών. Μέσα σε τρία χρόνια διαλύθηκε το ορθολογικό σύστημα που είχε στηθεί τότε και με κίνητρο ίσως τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και χωρίς αυτό το κίνητρο θα έπρεπε να έχουμε στήσει αυτές τις υπηρεσίες γιατί τις έχουμε εμείς ανάγκη. Η χώρα, τα δάση τα σπίτια και οι ανθρώπινες ζωές μας. Και χωρίς Ολυμπιακούς Αγώνες, είχαμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας να οργανώσουμε αυτούς τους μηχανισμούς αυτοπροστασίας.

Εδώ τι έγινε; Πέρασαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, και τα στελέχη της ΝΔ θεώρησαν ότι είναι καιρός να ξηλώσουν όσους είχαν επιλεγεί με κριτήρια κατά το μάλλον ή ήττον αξιοκρατικά και να βάλουν δικούς τους. Κι όταν λέμε δικούς τους δεν εννοούμε άξια στελέχη που ήταν και ταυτόχρονα στελέχη ή ψηφοφόροι της ΝΔ. Εννοούμε ότι προκειμένου να τοποθετηθούν στελέχη της ΝΔ με κριτήριο μικροπολιτικό και υλικό για να παίρνουν το πενιχρό ή παχουλό επιμίσθιο του υπεύθυνου, της θέσης ευθύνης, έφυγαν από τις θέσεις τους πεπειραμένα άτομα που ήταν ως πολίτες είτε ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ στην πλειοψηφία τους, αλλά ως στελέχη της διοίκησης ικανά στην πλειοψηφία τους. Ο κανόνας ήταν ότι έφευγαν οι ικανοί και έμπαιναν με ρουσφέτι οι ανίκανοι. Η εξαίρεση που ασφαλώς και εδώ υπήρξε, ήταν ότι μπορεί να έφυγε και κάποιος ανίκανος και να μπήκε κάποιος που αποδείχθηκε στη συνέχεια ικανότερος.

Το αποτέλεσμα της διάλυσης της διοίκησης ήταν αυτό που είδαμε με τραγικό τρόπο χθες. Για όλους μας είναι απώλεια και κάτι πρέπει να γίνει για να επανορθώσουμε. Ως κοινωνία δεν τα χάσαμε όλα. Βέβαια ορισμένες οικογένειες τα έχασαν όλα. Οι οικογένειες των δύο πιλότων του Καναντέρ τα έχασαν όλα. Ακόμα κι αν τα ανήλικα παιδιά τους πάρουν ως σύνταξη το μισθό του πατέρα τους, δεν αναπληρώνεται η απώλεια του πατέρα. Ακόμα κι αν η γυναίκα τους άκουσε λόγια συμπάθειας, δεν παρηγορείται για την απώλεια. Το ίδιο και οι γονείς τους που έθαψαν τα παιδιά τους. Το ίδιο ισχύει και για τους δασοπυροσβέστες που χάθηκαν στο Ρέθυμνο. Το ίδιο ισχύει και για τους δύο γέροντες που κάηκαν χθες. Αντί να έχουν καλά στερνά που αγωνίστηκαν μια ζωή να επιβιώσουν, είδαν να καίγονται όλα και βρήκαν τραγικό θάνατο. Τι παρηγοριά να βρει ο άνθρωπος τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, αν του πέρασαν από το μυαλό οι διαβεβαιώσεις του Καραμανλή ότι όλες οι περιοχές που κάηκαν κηρύσσονται αναδασωτέες, όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος και τα λάθη και οι παραλείψεις του χθες τελειώσανε. Ξέρουν ότι πρόκειται για λόγια κενά περιεχομένου. Το ίδιο ισχύει και για τις φωνές της αντιπολίτευσης που στέκονται μόνον στις ευθύνες της κυβέρνησης και δεν πείθουν ότι έχουν να προτείνουν κάτι καλύτερο. Είδαμε και το νόμο του ΔΡΥ είδαμε και το φλερτ με την αναθεώρηση του άρθρου 24 ως τη στιγμή που αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμνα.
Οι πολίτες περιμένουν κάτι περισσότερο.

Η πρωτοβουλία ανήκει στον πρωθυπουργό. Ο Παπανδρέου έκανε χθες κάποιες γενικόλογες αλλά σωστές ακριβώς επειδή είναι γενικόλογες προτάσεις. Ας τις πάρει ο πρωθυπουργός και μέσα σε πέντε μέρες ας φέρει εκτάκτως στη βουλή μια εξειδικευμένη πρόταση άμεσης υλοποίησης με προϋπολογισμό – αν χρειάζεται – που να πείθει ότι δεν θα χτιστεί ούτε ένα αυθαίρετο. Ότι θα ξαναγίνει δάσος και δεν θα εξαιρεθούν όπως πάντα μερικές χιλιάδες στρέμματα. Ότι θα γίνουν πέντε πάρκα στην Αθήνα. Ότι θα σταματήσει η κομματική διοίκηση και η απογοήτευση των πολιτών. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: