Η κυβέρνηση παράγει τη διαφθορά. Δύο παραδείγματα σεμία εβδομάδα

Με τι ασχολήθηκε χθές η τρικομματική κυβέρνηση; Με τις προαγωγές και τις υποβιβάσεις των διευθυντών και υποδιευθυντών Δ.Ο.Υ. και ΣΔΟΕ χωρίς αξιοκρατικά αλλά με κομματικά κριτήρια. Ενώ δηλαδή σε ότι αφορά τους διορισμούς των διοικητικών συμβουλίων των ΔΕΚΟ, έχουν βρεί τα τρία κόμματα την αναλογία 50-30-20 και διθορίζουν τους δικούς τους με συμφωνία, ο υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τις οικονομικές υπηρεσίες, ασκώντας τα καθήκοντά του έτσι όπως τα ασκούν, όλες οι μονοκομματικές κυβερνήσεις μετά το 1974, διόρισε με απόφασή του, εκείνους που του έφεραν τα κομματικά στελέχη και χωρίς να ρωτήσει κανέναν άλλον, κατάργησε τους παλιούς και έβαλε τους καινούργιους ισχυριζόμενος ότι έδρασε με δικά του αξιοκρατικά κριτήρια διότι δεν έπιασαν τους στόχους τους.

ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αντέδρασαν σχεδόν αμέσως, όπως δεν το συνηθίζουν όταν πρόκειται για αποφάσεις που μειώνουν το εισόδημα των εργαζομένων, των φτωχών και των ανέργων και έθεσαν το απόλυτο βέτο απειλώντας με ευρύτερη κυβερνητική κρίση, ενώ μόλις ένα 24ωρο πριν είχαν συνεδριάσει οι πολιτικοί αρχηγοί σε κλίμα σύμπνοιας. Κι επειδή, ο Μανι8άτης του ΠΑΣΟΚ δεν έβρισκε τον Μαυραγάνη στο τηλέφωνο για να συνεννοηθούν βρήκε τον Στουρνάρα κι εκείνος τον Σαμαρά, για να αποφύγουν μια ευρύτερων διαστάσεων κρίση στον κυβερνητικό συνασπισμό. Τι μας δείχνει από πολιτική άποψη, αυτό το επεισόδιο πέραν όσων έχουν ήδη πεί οι πολιτικοί αναλυτές και οι εκπρόσωποι των κομμάτων; Ότι η κυβέρνηση παράγει τη διαφθορά της πολιτικής τάξης, παράγει τη διαφθορά του κράτους, παράγει τη διαφθορά των υπηρεσιών και είναι υπεύθυνη για την εικόνα διεφθαρμένου κράτους την οποία έχουμε όλοι οι πολίτες στο εσωτερικό και σχεδόν όλα τα άλλα κράτη στο εξωτερικό.

Γιατί διαφθορά δεν είναι ο ένας εφοριακός που λαδώνεται ενώ έχει εντολές να είναι έντιμος. Διαφθορά είναι ότι ο υπουργός και το υπουργικό συμβούλιο από κοινού διαφθείρουν όλους τους εφοριακούς εφαρμόζοντας αναξιοκρατικά κριτήρια, επομένως όποιος διορίζεται με αυτές τις διαδικασίες είναι εξ ορισμού διαφθαρμένος και υπηρετεί ένα διεφθαρμένο καθεστώς. Την διαφθορά του ο προϊστάμενος της εφορίας την αναπαράγει προς τα κάτω, άλλους ευνοώντας τους με τα ίδια διεφθαρμένα κριτήρια και άλλους διώχνοντάς τους ή βάζοντάς τους στον πάγο, γιατί δεν είναι αρεστοί στο σημερινό καθεστώς. Δεν τους αποβάλει όμως αλλά συνεχίζει να τους μισθοδοτεί με χρήματα των φορολογουμένων, για να τους χρησιμοποιήσει το επόμενο διεφθαρμένο καθεστώς που θα διαδεχθεί τη σημερινή κυβέρνηση, το οποίο κυβερνούσε και πριν από τη σημερινή κυβέρνηση. Εναλλάσσονται δηλαδή οι διεφθαρμένοι κατά ομάδες στην άσκηση της διαφθοράς, όταν δεν έχουν βρεί μια συνεννόηση μεταξύ διεφθαρμένων, για να γίνουν δίκτυο της διαφθοράς το οποίο δεν θα αλλάζει ποτέ όσο κι αν αλλάζει ο υπουργός ή η κυβέρνηση.

Θα δείτε λοιόξν σήμερα ότι τα μισά μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρονται καν στο γεγονός αυτό για να μην θίξουν τους κυβερνώντες ως σύνολο, ή αναφέρονται λέγοντας ότι είχαμε θερμό επεισόδιο μεταξύ των τριών κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού για τις αλλαγές στις εφορίες. Τη διάσταση της συστημικής διαφθοράς των διεφθαρμένων δεν τη βάζει κανείς, αλλά αυτή είναι η ουσία του πράγματος. Τσακώνονται μεταξύ τους οι διεφθαρμένοι.

Από την ίδια σκοπιά της διαφθοράς που παράγει η κυβέρνηση με τον πιο επίσημο τρόπο,  πρέπει να δούμε και την απόφαση του Αρείου Πάγου ο οποίος υιοθέτησε την επιχειρηματολογία του κ. Στουρνάρα και ακύρωσε την απόφαση του δικαστηρίου ότι η ΔΕΗ δεν μπορεί να εισπράττει το χαράτσι στα ακίνητα γιατί μεταξύ άλλων είναι και αντισυνταγματική ενέργεια. Οι ίδιοι οι εισαγγελείς είχαν καταγγείλει ότι είναι εντελώς παράνομη η απόφαση του υπουργού να αγνοήσει ο ίδιος και η διοίκηση της ΔΕΗ την απόφαση του δικαστηρίου, και είχε προειδοποιήσει για τις ευθύνες και του υπουργού και των μελών της διοίκησης της ΔΕΗ.

Και εδώ λοιπόν έχουμε μια απόφαση της εκτελεστικής εξουσίας η οποία παράγει διαφθορά δηλαδή διδάσκει τους πολίτες, ότι όταν μια απόφαση της Δικαιοσύνης, δεν ικανοποιεί τα συμφέροντά τους ή έστω τις προθεσμίες τους ή έστω τις ανικανότητές τους να εισπράξουν τους φόρους με νόμιμο τρόπο, πρέπει να αδιαφορούν και να μην εφαρμόζουν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Πέραν τούτου, η εκτελεστική εξουσία, η κυβέρνηση, συμπεριφέρεται ως να μην είναι υποχρεωμένη η ίδια να τηρεί τη νομιμότητα και να εφαρμόζει αδιαμαρτύρητα τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, παραβιάζοντας βασικές αρχές της  Δημοκρατίας, από καταβολής Δημοκρατίας. Τους νόμους τους εφαρμόζει πρώτο το κράτος για να έχει και το ηθικό ανάστημα να επιβάλει την εφαρμογή των ίδιων ακριβώς  νόμων, δια της βίας και στους πολίτες που δυσφορούν, ή θίγονται από την εφαρμογή των νόμων. Αυτή λοιπόν είναι η πιο ειδεχθής μορφή της διαφθοράς γιατί όχι μόνον η κυβέρνηση και τα όργανα του κράτους είναι διεφθαρμένα, αλλά και διδάσκουν τη διαφθορά σε όλη την κοινωνία.

Την ίδια διαφθορά, θεωρητικά δεν την επιτρέπει η κυβέρνηση σε κανέναν άλλον εκτός του εαυτού της. Δηλαδή ένας πολίτης που κρίνει ότι είναι άδικη και αντισυνταγματική η απόφαση της κυβέρνησης να εισπράττει το χαράτσι στα ακίνητα μέσω της ΔΕΗ, δεν μπορεί να αδιαφορήσει, αλλά επιβάλει η κυβέρνηση να του κόβει το ρεύμα. Σε κάποιον που είναι άνεργος, ή φτωχός ή απλήρωτος επειδή κάποιος παραβιάζει το νόμο και δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις της δεν επιτρέπει η κυβέρνηση να μην πληρώσει την εφορία ή το δάνειο στην τράπεζα, ή το πρόστιμο που του επιβάλει η εφορία επειδή καθυστερεί να εξοφλήσει τις δόσεις του, αλλά τον τιμωρεί και του επιβάλει τις ποινές που προβλέπει άλλος νόμος.

Για παράδειγμα υπάρχει απόφαση της Δικαιοσύνης, μην πάμε μακριά που επιβάλει στον εργοδότη μου να μου πληρώσει τον μισθό μου Ιουλίου. Δεν εφαρμόζει την απόφαση της Δικαιοσύνης ο κ. Πέτρος Κυριακίδης όπως και ο Στουρνάρας δεν εφαρμόζει την απόφαση της Δικαιοσύνης για το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ. Δεν μπορούμε να λέμε ότι ο ένας είναι διεφθαρμένος επειδή λέγεται Κυριακίδης και ο άλλος δεν είναι διεφθαρμένος επειδή λέγεται Στουρνάρας. Πολύ περισσότερο, ο υπουργός Οικονομικών οφείλει να δίνει το καλό παράδειγμα και να συμμορφώνεται για να έχει το ηθικό ανάστημα να ζητάει και από τον κ. Κυριακίδη να εφαρμόσει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Διαφορετικά νομιμοποιεί εμμέσως τη διαφθορά την οποία υποτίθεται ότι διώκει ως υπουργός. Και ο πολίτης καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι όλοι είναι το ίδιο διεφθαρμένοι, απλώς ο ένας είναι υπουργός και δικαιούται να είναι διεφθαρμένος, ενώ ο άλλος είναι πολίτης ή επιχειρηματίας και επομένως δεν δικαιούται να είναι διεφθαρμένος.

Ο πολίτης όμως, δηλαδή εγώ στην προκειμένη περίπτωση, έχω στα χέρια μου αποφάσεις της Δικαιοσύνης που λένε ότι και να πληρωθώ πρέπει και να μην πληρώσω το χαράτσι στη ΔΕΗ, αλλά δεν μπορώ να εφαρμόσω καμία από τις δύο αποφάσεις. Κι αν πάω να διαμαρτυρηθώ στον έφορο που ζητάει να τον πληρώσω, λέγοντάς του το αυτονόητο, ότι πρέπει να με απαλλάξει για όσο χρονικό διάστημα δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, εκείνος θα μου πεί ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα γιατί κι εκείνος είναι διεφθαρμένος και τον διόρισε ο κ. Μαυραγάνης, χωρίς να ρωτήσει μάλιστα τους κυβερνητικούς εταίρους του και χωρίς να τηρήσει την αναλογία 50-30-20 στη διαφθορά.

Δηλαδή όλοι οι διεφθαρμένοι είναι πάνω στο κεφάλι μου και απαιτούν να πληρώνω και εμμέσως μου ζητούν να γίνω κι εγώ διεφθαρμένος σαν κι αυτούς, δηλαδή να βρώ να κλέψω με νομιμοφανή τρόπο, αδειάζοντας για παράδειγμα το ταμείο και τις καταθέσεις της ΠΡΟΤΟΝ ΜΠΑΝΚ, για να έχω λεφτά να πληρώνω τους εργαζόμενους εγκαίρως, να πληρώνω το χαράτσι αδιαμαρτύρητα και να θέτω τα μέσα ενημέρωσης που έχω αγοράσει με τα θαλασσοδάνεια στην υπηρεσία της διαφθοράς της κυβέρνησης για να εξασφαλίσω τη μακροημέρευσή της, και τη δική μου ασυλία ότι δεν θα με διώξει το κράτος εφαρμόζοντας τους νόμους σαν να είμαι φτωχός, αλλά σαν να είμαι υπουργός.

Αυτή η διαφθορά έχει βγεί έξω από το καζάνι και ξεχειλίζει από παντού, αρκεί να ανοίξετε σήμερα τις εφημερίδες και να ξέρετε ανάγνωση και να είστε προσεκτικοί. Γιατί δεν το εμφανίζουν έτσι ακριβώς όπως εγώ σαν το περιέγραψα, αλλά σαν να είναι κάτι φυσιολογικό ο υπουργός να μην εφαρμόζει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και να μην έχει καν την υπομονή να περιμένει να δεί τι θα πεί ο Άρειος Πάγος, αλλά να δηλώνει δημοσίως ότι δεν θα εφαρμόσει την απόφαση για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Ενώ έχει ορκιστεί όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ότι θα τηρεί τους νόμους του κράτους και το Σύνταγμα. Εδώ όμως ο καθένας αναγορεύεται σε κριτή του εαυτού του, και ο ίδιος κρίνει ότι δεν πρέπει να εφαρμόσει μια απόφαση της Δικαιοσύνης ή έναν νόμο. Ο Στουρτνάρας για τον Στουρνάρα και ο Λαυρεντιάδης για τον Λαυρεντιάδη, και ο Άδωνης για τον Γεωργιάδη. Το λέω γιατί τον άκουγα προηγουμένως στην εκπομπή της Κατερίνας Παναγοπούλου να έχει γνώμη για όλα εκτός από τα αυτονόητα.

Αυτά που ανέφερα, είναι απλώς παραδείγματα και μπορείτε στη θέση τους να βάλετε άλλα, όπως π.χ. τις αποφάσεις δικαστηρίων ότι μερικοί από τους υπαλλήλους του δημοσίου που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα δεν έπρεπε να έχουν τεθεί και υποχρεώνεται το δημόσιο να τους δεχθεί πίσω. Το επιχείρημα που ακούγεται είναι μα ξέρετε, αν δεν διώξουμε αυτούς πρέπει να διώξουμε άλλους, λες και είναι δύσκολο να κυβερνήσεις χωρίς παρανομίες που θα ακυρώνει η Δικαιοσύνη.  Το σωστό είναι να παραιτείται ο υπουργός ή και ο βουλευτής που νομοθέτησε  παράνομα και κόντρα στο Σύνταγμα και στους νόμους του κράτους τους οποίους έχει ορκιστεί ότι θα τηρεί. Ότι ισχύει για κάθε επίορκο δημόσιο υπάλληλο, πρέπει να ισχύει και για κάθε επίορκο υπουργό ή βουλευτή. Να απολύεται αμέσως και χωρίς άλλη διαδικασία και αν έχει αντίρηση να προσφεύγει κι αυτός στη Δικαιοσύνη και να περιμένει να δικαιωθεί όπως ο Λαυρεντάδης.  Και ο Λαυρεντιάδης ισχυρίζεται ότι είναι αθώος και είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο πέραν πάσης αμφιβολίας. Το ίδιο επομένως πρέπει να ισχύει και για τον Στουρνάρα, να απολύεται επειδή δημοσίως και με πράξεις όχι μόνον με δηλώσεις δεν εφάρμοσε την απόφαση του δικαστηρίου, άρα είναι αυτονοήτως επίορκος όσο και ένας δημόσιος υπάλληλος που πήρε φακελάκι, ή γρηγορόσημο για να εξυπηρετήσει έναν πολίτη.

Κι εδώ και το φαίνεσθαι έχει σημασία, γιατί ο Καίσαρας και η γυναίκα του πρέπει να είναι αλλά και να φαίνονται τίμιοι. Δηλαδή ασχέτως αν ο κ. Στουρνάρας είχε την πρόθεση και το δικαίωμα να προσφύγει στον Άρειο Πάγο και να ζητήσει την ακύρωση της απόφασης για τυπικό λόγο, γιατί ο άρειος πάγος δεν είναι εφετείο, αλλά ακυρωτικό δικαστήριο, δεν θίγεται δηλαδή η ουσία της απόφασης του δικαστηρίου από την απόφαση του Αρείου Πάγου, απλώς προσωρινά ακυρώνεται η απόφαση, έπρεπε να εφαρμόσει την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και να περιμένει την ετυμηγορία του Αρείου Πάγου. Γιατί έτσι όπως το έκανε, κανένας πολίτης πλέον δεν έχει εμπιστοσύνη και στη Δικαιοσύνη γιατί οι αποφάσεις της φαίνονται υπαγορευμένες από τον υπουργό. Κι αυτό μεγαλώνει τη διαφθορά στην πολιτεία βάζοντας και τη Δικαιοσύνη στο ίδιο καζάνι. Ακόμα και το φαίνεσθαι δηλαδή στην περίπτωση αυτή έχει ουσιαστική σημασία γιατί αποτελεί παράδειγμα προς μίμησιν για τους πολίτες.