Αργά το πήρα χαμπάρι, αλλά είαι ωραίο κείμενο της Νάντιας Κατσαρού

Οι τζαμπατζήδες κι οι νταβατζήδες

Θα μας κλάσετε μια μάντρα αρχίδια. Γιατί είστε ένα μαντρί με αρχίδια. Απορώ με την υπομονή μας δηλαδή. Απορώ πώς δε σας στείλαμε στα σπίτια σας ή, ακόμα πιο δίκαια, στο διάολο, διαβολεμένη φάρα. Απορώ πώς καθόμαστε ακόμα στα σπίτια μας και δεν ήρθαμε στο μαντρί σας να σας δώσουμε αυτό που σας αξίζει. Θα γίνει κι αυτό.

Βγαίνει λοιπόν ο κύριος γαμώ-τον-μπελά-μου, γενικός γραμματέας του γαμώ-τα-υπουργεία-μου και αποκαλεί τζαμπατζήδες αυτούς που αρνούνται το χαράτσι σε διόδια, εισιτήρια, τράπεζες και άλλα σκατά που μας έχουν πνίξει. Δεν είμαστε εμείς τζαμπατζήδες κύριε αρχίδη μας. Εσείς είστε νταβατζήδες. Και μας περνάτε για πόντιες πουτάνες. Σαν αυτήν που αυτοκτόνησε όταν έμαθε ότι οι άλλες πληρώνονται. Η αλήθεια είναι ότι ούτε εμείς πληρωνόμαστε για τα γαμήσια που μας κάνετε. Επομένως, δε σας χρωστάμε τίποτα.
Νομίζω ότι έχω παρεκτραπεί. Η πίεση που έφτασε στα ύψη φταίει. Κι όποιος πιστεύει ότι παρομοιάζω τη χώρα με μπουρδέλο, κάνει λάθος. Δεν είναι. Είναι του πεζοδρομίου. Γι' αυτό και μας την πέσανε οι νταβατζήδες, γι' αυτό και χρησιμοποιώ την ανάλογη πεζοδρομιακή γλώσσα.
Από την άλλη, πώς μπορούν να μας αποκαλούν τζαμπατζήδες άνθρωποι που το βουλευτιλίκι τους, που σ' εμάς το χρωστάνε, τους δίνει το δικαίωμα να μετακινούνται δωρεάν (πιο σωστά με τα δικά μας λεφτά) να μην πληρώνουν τηλέφωνα (και πάλι με τα δικά μας λεφτά) να έχουν παρατρεχάμενους (που και πάλι εμείς τους πληρώνουμε) γραφεία, αυτοκίνητα και ό,τι σκατά έχουν παραχωρηθεί στους βουλευτές πέρα από το βαρβάτο μισθό τους. Που και αυτόν το γαμημένο, εμείς τον πληρώνουμε. Ε, αρκετά έχουμε πληρώσει για το μαντρί με τ' αρχίδια. Δε θα πληρώνουμε και για τους κολλητούς τους. Δεν έχουμε κανένα λόγο να πληρώνουμε ένα κράτος που δανείζεται (και μας ξεζουμίζει για να ξοφλήσει το δάνειο) για να δανείζει τις τράπεζες. Δεν έχουμε κανένα λόγο να πληρώσουμε καμιά ξεζουμίστρα τράπεζα με επιτόκιο που δε θα μας επιτρέψει ποτέ να ξοφλήσουμε το χρέος μας. Δεν έχουμε κανένα λόγο να πληρώσουμε διόδια για δρόμους της κακιάς ώρας. Και δεν έχουμε κανένα λόγο να πληρώσουμε εισιτήριο για μέσα μεταφοράς του κώλου.
Είμαι τρία χρόνια στην Αθήνα. Τρεις ήταν και οι τιμές των εισιτηρίων σ' αυτό το διάστημα. Άμα το φάμε, του χρόνου το εισιτήριο θα φτάσει στα δύο ευρώ. Κι όλα αυτά για να φτάσουμε στοιβαγμένοι και ταλαιπωρημένοι στον προορισμό μας. Θράσος χωρίς όρια.
Και έρχονται και οι απειλές για διώξεις σε όσους δεν πληρώνουν. Εδώ, συντρόφια, φτάνει και το τέλος της ιστορίας. Ας μας εξοργίσουν κι άλλο. Μέχρι να ξυπνήσει και το μαντρί με τα πρόβατα. Μετά απ' αυτό το ξύπνημα, το μαντρί με τ' αρχίδια θα αποτελεί παρελθόν.
Αρκεί να βρούμε και σωστή λύση για το μέλλον.

Αναρτήθηκε από kats-woman στις 3:54 μ.μ.