Ασφαλώς οι προσεκτικοί ακροατές μας δεν έχασαν τις δηλώσεις Σόϊμπλε ο οποίος έχει δική του ατζέντα και κάνει δική του πανευρωπαϊκή πολιτική. Μερικές φορές διαφορετική ακόμα και από την Μέρκελ, αλλά συνήθως είναι ταυτισμένος μαζί της κι έχουν μοιράσει ρόλους. Έτσι και τώρα με τις δηλώσεις του στην Μπίλντ, προσπαθεί να τορπιλίσει τις προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας αντιμνημονιακής κατεύθυνσης γιατί ξέρει ότι έτσι θα μείνει χωρίς συμμάχους στην Ελλάδα. Ξέρει ότι σταδιακά, (αν σχηματιστεί αντιμνημονιακή κυβέρνηση για έναν ή για δύο χρόνια στην Ελλάδα) και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα έχουν απαλλαγεί από κάθε δέσμευση να ασκήσουν μνημονιακή πολιτική και ο ίδιος θα μείνει με υποστηρικτές του στην Ελλάδα, μερικά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα της δεξιάς (ίσως μόνον την Ντόρα) ή θα πρέπει να επιζητήσει τη συνεργασία με τους Έλληνες «εθνικιστές» της Χρυσής Αυγής, μια και ο ίδιος είναι ένας «Πρώσος εθνικιστής». Άρα μιλάνε την ίδια γλώσσα και μπορούν να συνεννοηθούν. Όπως ακριβώς και το 1940 είχαμε και στην Ελλάδα θαυμαστές του Χίτλερ, τουλάχιστον προπολεμικά. Γιατί με την κήρυξη πολέμου, κι αυτοί προτίμησαν την Ελλάδα. Κουΐσλινγκ δεν υπήρξε στην Ελλάδα. Μόνον δωσίλογοι.
Ο Σόϊμπλε γνωρίζει ότι η Γερμανία, η πατρίδα του θα χάσει τη δυνατότητα να μετατρέψει σε προτεκτοράτο της την Ελλάδα, αν δεν συνεργάζονται αρμονικά μαζί του η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Οι άλλοι έτσι κι αλλιώς είναι εναντίον του. Επομένως εμείς οι Έλληνες που έχουμε κάθε συμφέρον να αποφύγουμε τον εμφύλιο πόλεμο, πρέπει να κρατήσουμε στον πατριωτικό (και όχι εθνικιστικό γιατί εμείς δεν θέλουμε να «υποτάξουμε» άλλους λαούς) δρόμο και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Αυτά τα δύο κόμματα είναι ξελιγωμένα μόνον για εξουσία που πάει μαζί με χρήματα και με προνόμια και με πελατειακές σχέσεις. Η βάση τους όμως είναι καθαρά πατριωτική και λαϊκή. Μόνον η ηγεσία είναι διεφθαρμένη.
Νομίζω λοιπόν ότι με δεδομένο ότι η λαϊκή εντολή για ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου θα τηρηθεί, η ελληνική Αριστερά πρέπει να επιδιώξει τη δημιουργία ενός νέου ΕΑΜ για την ανάκτηση της ανεξαρτησίας της χώρας μας στο ευρωπαϊκό επίπεδο και για την ανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας στο εσωτερικό της Ελλάδας. Πρέπει λοιπόν να επιδιώξουμε τον σχηματισμό κυβέρνησης. Τα νούμερα λένε ότι με δεδομένη την εξαίρεση (για διαφορετικούς λόγους) του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής, μπορεί να γίνει μόνον κυβέρνηση μειοψηφίας από τους υπόλοιπους 244 βουλευτές. Από αυτούς οι 108 της ΝΔ πρέπει συνειδητά να απέχουν από την φηφοφορία ώστε να διεκολύνουν την πλειοψηφία επί των παρόντων (ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή) οι οποίοι θα ψηφίσουν αρνητικά. Αλλιώς μαζί με την ΝΔ είναι 156 και δεν υπάρχει πλειοψηφία. Αυτή την αντιμνημονιακή κυβέρνηση μειοψηφίας (αλλά πλειοψηφίας στην κάλπη και στους πολίτες, άρα δημοκρατικά νόμιμη) πρέπει να ψηφίσουν όλοι οι άλλοι για να πάρει τους 144 ψήφους που περισσεύουν, είτε συμμετέχουν στην κυβέρνηση είτε όχι (ΠΑΣΟΚ).
Αυτά όλα γίνονται γιατί το ΚΚΕ αρνείται να συνεργαστεί για να ανατραπούν οι αποφάσεις για μείωση μισθών και συντάξεων και γενικά η μνημονιακή πολιτική. Αν συνεργαζόταν θα μπορούσε να γίνει και κυβέρνηση μειοψηφίας της Αριστεράς. Δεν θέλω να μπώ σε λεπτομέρειες γιατί αντί να τροφοδοτούμε τον εμφύλιο πόλεμο όπως κάνουν στα παράθυρα οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ, καλύτερα είναι να βλέπουμε τη γενική εικόνα.
Αυτή τη στιγμή δεν τίθεται θέμα διλήμματος ή εκβιασμού, ευρώ ή δραχμή. Όποιος το θέτει είναι απλώς από απελπισία. Δεν έχει τίποτα καλύτερο να πεί. Η Ελλάδα απλώς δεν μπορεί ούτε να αποχωρήσει ούτε να εκδιωχθεί όπως επιδιώκει ο Σόϊμπλε. Γιατί ο ελληνικός λαός σε ποσοστό 80% δεν θέλει να αποχωρίσει οικειοθελώς. Όποιος θέτει αυτό το δίλημμα ασχέτως προθέσεων παίζει το παιχνίδι του Σόϊμπλε. Δεν λέω ότι το κάνει με δόλο. Αντικειμενικά βοηθάει τον Σόϊμπλε. Γιατί επαναστατική δύναμη που να χτίζει τον σοσιαλισμό στην Ευρώπη, και επομένως θέλει να απεγκλωβιστεί από το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο, δεν υπάρχει.
Πιο πιθανό αυτή τη στιγμή είναι να διαλυθεί η ευρωζώνη με κοινή απόφαση όλων των μελών της, όπως επιδιώκουν και οι ΗΠΑ για να απαλλαγούν από το δεύτερο αποθεματικό νόμισμα παγκοσμίως. Πάντως εμείς οι Έλληνες αν έπρεπε να διαλέξουμε ανάμεσα στην απώλεια της κυριαρχίας μας, στην λεηλασία του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, στην καταστροφή της κοινωνίας και της οικονομίας, ακύρωση εργατικού δικαίου και μισθούς Βουλγαρίας και στη δραχμή, σαφώς και θα έπρεπε να διαλέξουμε τη δραχμή. Απλώς δεν μας συμφέρει καθόλου, οικονομικά θα ήταν εξοντωτικό αυτή τη στιγμή (όχι για πάντα) και γι αυτό σωστά δεν το επιλέγουν οι Έλληνες πολίτες. Μαζί με τους άλλους το συζητάμε. Ή αλλάζουμε την Ευρώπη, ή διαλύουμε την ευρωζώνη. Εμάς μας πέφτει λόγος κατά 2-3% και πρέπει να ασκήσουμε αυτά τα δικαιώματα συμμετοχής στην απόφαση που έχουμε. Δεν τα ακυρώνουμε όπως θέλει ο Σόϊμπλε.
Τέτοιο δίλημμα δεν υπάρχει και πρόκειται απλώς για κατευθυνόμενη πλύση εγκεφάλου. Δυστυχώς την προωθούν και στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι γίνονται πιόνια του Σόϊμπλε. Ο Σόϊμπλε όμως επειδή δεν μπορεί να μας δολοφονήσει δηλαδή να μας εκδιώξει από το ευρώ φορτωμένους με χρέος 157% του ΑΕΠ, υπό αγγλικό δίκαιο και ενώ είμαστε αποκλεισμένοι από τις «αγορές» και χωρίς άλλους συμμάχους διεθνώς, προσπαθεί να πείσει να αυτοκτονήσουμε. Δεν ξέρουμε τι θα κάνει η Γαλλία και ο Ολάντ, αλλά προς το παρόν εντός ευρωζώνης μόνον η Ελλάδα αντιστέκεται (ενώ ως τώρα ήταν το σκυλλάκι που έκανε ότι κωλοτούμπα του ζητούσαν) και μπορεί να του χαλάσει τα σχέδια δηλαδή να εξεγερθούν και να αντισταθούν και οι άλλες χώρες όπως η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, το Βέλγιο, ακόμα και η Αυστρία και η Ολλανδία που είναι πελάτες του, ακόμα και η Δανία και η Φινλανδία που είναι πελάτες του.
Υπάρχουν επίσης οι Αμερικανοί, οι οποίοι ακολουθούν κεϋνσιανή πολιτική στο εσωτερικό τους και όχι πολιτική Σόϊμπλε, οι οποίοι για δικούς τους λόγους ανταγωνισμού με το ευρώ, μας συστήνουν επίσης μέσω του Ρουμπινί ή μέσω του Κρούγκμαν ή και μέσω του Στίγκλιτς να αποχωρήσουμε από το ευρώ, γιατί αυτό ενισχύει το δολάριο που εκείνοι το κόβουν από αέρα και πληρώνουν τα χρέη τους. Δεν μας δίνουν όμως κι εμάς ένα τρισεκατομμύριο δολάρια που αναλογούν στο βάρος μας. Μας το προτείνουν κι αυτοί σαν να είμαστε πελάτες τους, όπως είναι π.χ. οι Βούλγαροι ή οι Βαλτικές χώρες ή η Πολωνία κλπ
Δεν πρέπει λοιπόν να μπερδεύουμε στο μυαλό μας τον Σόϊμπλε, και τους Αμερικανούς οικονομολόγους και το ΚΚΕ που συστήνουν τη δραχμή γιατί ο καθένας το κάνει για διαφορετικούς λόγους. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι ευρωπαϊκά κόμματα και επομένως δεν πρέπει να παρασύρονται και να θέτουν δίλημμα να ψηφίσουμε το κόμμα τους γιατί αλλιώς θα πάμε στη δραχμή. Γιατί έτσι παίζουν το παιχνίδι των αντιευρωπαϊστών.
Ούτε πρέπει να σκίζουν τα ρούχα τους με αυτό που λέει ο Τσίπρας να σταματήσουμε να πληρώνουμε τα δάνεια για 3 χρόνια, επειδή αυτό θα σήμαινε αλλαγή της βαθμολόγησης από τους οίκους αξιολόγησης σε χρεοκοπία όπως την είχαμε και τον προηγούμενο μήνα και την άλλαξαν λίγο πριν από τις εκλογές γιατί ήθελαν να υπάρχει αυτή η ανάμιξη στις εσωτερικές μας υποθέσεις. Αναβολή των πληρωμών προς τους δανειστές μας σημαίνει ότι θα διαπραγματευθούν μαζί μας την αποπληρωμή και τους όρους των δανείων, η οποία θα γίνει προφανώς χωρίς κούρεμα ή με μερική διαγραφή του επίσημου χρέους – πάντως όχι του ΔΝΤ – σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και με μικρότερο επιτόκιο.
Επομένως πολιτικά πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά μας και να γράψουμε στα παλιά μας τα παπούτσια όσα λέει ο Σόϊμπλε και οι ντόπιοι πελάτες του και να αγνοήσουμε τις εντολές της Γερμανίας. Έχοντας δική μας ελληνική αντιμνημονιακή κυβέρνηση η οποία με απλή αναλογική θα ελέγχεται καλύτερα από τους πολίτες, γιατί τώρα το βλέπουμε ότι είναι ανεξέλεγκτη από τους Έλληνες και απολύτως ελεγχόμενη από τον Σόϊμπλε, θα λύσουμε τα οικονομικά προβλήματα της πλούσιας αλλά χρεωμένης χώρας μας και θα βγούμε από την κρίση είτε με τη βοήθεια είτε και χωρίς τη βοήθεια της ΕΕ όπου είμαστε πλήρη μέλη. Δεν είμαστε προτεκτοράτο κανενός και δεν θα αυτοκτονήσουμε για να τους κάνουμε τη χάρη να μην τους ενοχλούμε.
Μετά από 10 ή από 20 χρόνια, ανάλογα με το αν θα έχει αλλάξει προς την κατεύθυνση δημοκρατικής ομοσπονδίας η Ευρώπη ή όχι, μπορούμε να αποφασίσουμε ψύχραιμα και με βάση τα πολιτικά και τα οικονομικά μας συμφέροντα αν θέλουμε να επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα ή όχι. Γιατί όταν μπήκαμε το 2000 μπήκαμε για πολιτικούς λόγους κυρίως κι εμείς και η Κύπρος. Τις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις απλώς πρέπει να τις επαναδιαπραγματευθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου