Είναι πραγματικά πολύ ρεαλιστές οι Γερμανοί, όσο και κυνικοί. Εντάξει μωρέ, λέει ο αντιπρόεδρος των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών, αν εκλεγεί ο Ολάντ στη Γαλλία, μπορούμε να βάλουμε μια καλή παράγραφο στο σύμφωνο σταθερότητας ότι υποστηρίζουμε και την ανάπτυξη. Αυτά είναι ρητορικά πράγματα και μπορούμε να τα κάνουμε. Με άλλα λόγια αν είναι για να κοροϊδέψουμε τους ψηφοφόρους, για να μπορεί ο Ολάντ μετά τις συνομιλίες να γυρίσει στους Γάλλους και να πεί πέτυχα αυτό που είχα υποσχεθεί, δεν έχουμε αντίρρηση. Γίνονται αυτά τα πράγματα.
Από Γερμανό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Συνηθισμένα πράγματα και στην Ελλάδα. Όπως στη Γαλλία έτσι και στην Ελλάδα το γερμανικό μοντέλο δεν είναι καθόλου δημοφιλές. Επομένως οι Γερμανοί δικαιολογούν τις διάφορες προεκλογικές κορώνες των Ελλήνων πελατών τους, περί ανάπτυξης ή ακόμα και περί επαναδιαπραγμάτευσης, γιατί δεν έχουν σημασία. Η Ελλάδα δεν περιμένει καν τις εκλογές για να εγκρίνει το σύμφωνο σταθερότητας. Τήρησε την ημερομηνία και το έχει αποδεχθεί. Επίσης ούτε ο Αντώνης Σαμαράς ούτε ο Βαγγέλης Βενιζέλος έκαναν έστω και μια δήλωση που να υπαινίσσεται ότι δεν θα εγκρίνουν αλλά ότι θα ζητήσουν επαναδιαπραγμάτευση του συμφώνου σταθερότητας ώστε να περιλάβει μια αναπτυξιακή παράγραφο. Ακόμα κι αν το έκαναν όμως δεν σημαίνει ότι μπορούσαν να το επιβάλουν χωρίς σύγκρουση με τη Γερμανία. Ενώ η Γαλλία μπορεί να το κάνει και να διατηρεί φιλικές σχέσεις.
Αυτό λέει ο ρεαλισμός. Από την άλλη αν μια μικρή χώρα είναι πολύ αποφασιστική και πεισθούν όλοι ότι θα το γυρίσει στο αντάρτικο και θα μπλοκάρει όπως μπορεί τις αποφάσεις, τότε θα την ακούσουν. Θα δώσουν κάποια ανταλλάγματα. Θα δώσουν τουλάχιστον τα ανταλλάγματα που θα δώσουν στους Ολλανδούς πελάτες τους. Αυτά λέει επίσης η εμπειρία των κοινοτικών διαπραγματεύσεων. Και το κακό παιδί που φωνάζει παίρνει ανταλλάγματα και ο καλός πελάτης αν χρειαστεί μπορεί να εξαιρεθεί αν το διαπραγματευθεί.
Μας βοηθάει αυτό στις εκλογές; Μάλλον όχι. Γιατί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που είναι η αυτονόητη επιλογή για συνέχιση της πολιτικής του μνημονίου, δεν δεσμεύονται καθόλου για την ψήφο τους στο συμβούλιο κορυφής του Ιουνίου, την οποία έχουν εκχωρήσει ήδη. Μόνον η λαϊκή ψήφος μπορεί να αλλάξει την ψήφο της Ελλάδας υπέρ της ανάπτυξης, ώστε να περιληφθεί και η Ελλάδα. Αλλιώς είτε ο Σαμαράς μας εκπροσωπεί, είτε ο Βενιζέλος θα γυρίσουν πίσω περιχαρείς και θα μας πούν ότι νικήσαμε και μπήκε η παράγραφος που ζήτησε η Γαλλία ή η Ολλανδία κι εμείς την υποστηρίξαμε. Αυτό δεν έχει καμιά επίπτωση στην Ελλάδα και είναι μόνον λόγια παραπλάνησης όπως η μεγάλη νίκη του Ιουλίου 2011 που χειροκροτούσε το Υπουργικό Συμβούλιο τον Παπανδρέου για τη νίκη. Και μετά από λίγες μέρες χειροκροτούσε την ακύρωση των αποφάσεων.
Εδώ εμείς πρέπει να διαπραγματευθούμε σκληρά για να φύγουμε από την ξεχωριστή θέση και αντιμετώπιση και να επιστρέψουμε στο ότι και η Ελλάδα θα εφαρμόζει ότι και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες και δεν θα ακολουθεί πολιτική μνημονίου. Δεν θα εξαιρείται η Ελλάδα ούτε από την παροχή ρευστότητας ούτε από τις αναπτυξιακές πολιτικές. Γιατί η θέση στην οποία βρέθηκε λόγω των λαθεμένων επιλογών των προηγούμενων κυβερνήσεων, επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από την ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση απλώς δεν αντιστάθηκε. Κακώς δεν αντιστάθηκε, αλλά και η Ευρώπη δηλαδή η Γερμανία έκανε τις ίδιες κακές επιλογές και επομένως πρέπει να πληρώσει μέρος του κόστους το οποίο τώρα έχει επωμιστεί η Ελλάδα λες και ήταν μονομερείς αποφάσεις.
Το μέγεθος που είναι κρίσιμο για χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία είναι η ανεργία. Στην Ισπανία έχουμε ανέργους πάνω από 23,5% και στην Ελλάδα πάνω από 21%. Το χειρότερο είναι ότι οι Ισπανοί άνεργοι έχουν συμπληρώσει χρόνο σε μεγάλο ποσοστό και μόλις τα 2/3 αυτών επιδοτούνται. Στην Ελλάδα η ανεργία φούντωσε πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο από πέρυσι τον Ιούνιο, επομένως λίγο μετά τις εκλογές θα αρχίσει ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανέργων να μένει χωρίς επίδομα, αν δικαιούνταν 12 μήνες και δεν είχαν κάνει χρήση στο παρελθόν. Δηλαδή μετά το καλοκαίρι, οι άνεργοι θα αρχίσουν να ψάχνουν στα σκουπίδια για να συμπληρώσουν τη δίαιτά τους, ή θα επιλέξουν παραβατική συμπεριφορά γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Η μετανάστευση και η αυτοκτονία επίσης θα παραμένουν επιλογές για τους νέους που έχουν προσόντα η πρώτη και για τους απελπισμένους ηλικιωμένους η δεύτερη.
Ασχέτως των άλλων δεικτών είναι θέμα ανθρωπιστικό για την Ισπανία και για την Ελλάδα να εφαρμόσουν πρόγραμμα καταπολέμησης της ανεργίας αν και οι άλλοι δείκτες είναι εντελώς διαφορετικοί. Η Ισπανία έχει δημόσιο χρέος στο 80%, κάτω και από της Γερμανίας, ενώ η Ελλάδα είναι στο 157% μετά το κούρεμα. Παρόλα αυτά και οι δύο χώρες κάνουν τεράστιες μειώσεις δαπανών στις συντάξεις και στους τομείς της υγείας – πρόνοιας και αυξάνουν τους φόρους. Δηλαδή συνεχίζουν την υφεσιακή πολιτική, αυξάνουν τους ανέργους με σκοπό να συμπιέσουν ακόμα περισσότερο τους μισθούς των εργαζομένων. Οι οποίοι απομένουν όλο και λιγότεροι.
Το ευρωομόλογο επιβάλλεται στην πράξη από τις αγορές λόγω της απληστίας των τραπεζών που πιέζουν να κερδίσουν περισσότερα γιατί μπορούν. Η Ισπανία δανείστηκε με 5,7%, απαγορευτικό ποσοστό δηλαδή μια μονάδα περισσότερο από τον Ιανουάριο. Κι αυτό ενώ οι ίδιες τράπεζες δανείστηκαν αυτά τα χρήματα από την ΕΚΤ με 1%. Δηλαδή η ίδια η ΕΚΤ με το ασφυκτικό πλαίσιο που έχει δημιουργήσει μεγαλώνει τα κέρδη των τραπεζών πνίγοντας τα κράτη. Είναι η γνωστή λάθος συνταγή που εφαρμόζουμε και στην Ελλάδα. Μέχρι που βγήκαμε εκτός αγορών και εκχωρήσαμε την κυριαρχία μας. Στον ίδιο δρόμο της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας σπρώχνουν και την Ισπανία, λες και το πείραμα της Ελλάδας ήταν πετυχημένο. Γι αυτούς όμως ήταν πετυχημένο, αν σκοπός τους ήταν να αφελληνιστούν οι ελληνικές τράπεζες και να αγοραστούν από γερμανικές ή από αμερικανικές. Ειδικά στην περίπτωση της Ισπανίας δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι έφταιγε η δημοσιονομική χαλάρωση γιατί δεν υπήρξε ποτέ. Και εδώ και 2,5 χρόνια δεν υπάρχει ούτε στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου