Ο Σημίτης, ο Παπανδρέου, και ο μεσαίος χώρος...

Μια κουβέντα για την επαναπροσέγγιση Παπανδρέου-Σημίτη. Ο μόνος λόγος που προέκυψε πριν από δέκα μήνες η απειλή του Παπανδρέου ότι θα τον διαγράψει από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, ήταν το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ με την ηγεσία του δεν είχε επεξεργασμένες θέσεις για μια σειρά ζητήματα. Ο Σημίτης είχε δυό διαφοροποιήσεις. Η μια αφορούσε την Τουρκία όπου πρότεινε αναθεώρηση της ελληνικής θέσης ότι ευνοούμε την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, θέση που ο ίδιος ως πρωθυπουργός είχε προτείνει και το άλλο αφορούσε το αν πρέπει να γίνει δημοψήφισμα για την επικύρωση της συμφωνίας της Λισσαβώνας ή όχι. Ο Σημίτης πάντοτε φροντίζει να είναι πολύ κοντά στις θέσεις του γαλλογερμανικού άξονα και στα δύο αυτά θέματα γι αυτό εξέφρασε δημόσια τη δική του διαφορετική θέση. Θέλει να παραμένει ταυτισμένος με την ΕΕ και την ηγεσία της. Στα θέματα αυτά είναι δεδομένο ότι ο Σημίτης δεν έχει αλλάξει άποψη. Ενδεχομένως να θέλει να αλλάξει άποψη ο Γιώργος Παπανδρέου.

Και το θέμα αυτό μας φέρνει πάλι στο ίδιο θέμα. Το ΠΑΣΟΚ έχει μόνιμη υστέρηση στην επεξεργασία προγραμματικών θέσεων και γι αυτό και καθυστερεί να αποσπάσει θετικές ψήφους από την κυβέρνηση η οποία ακολουθεί την πολιτική βλέποντας και κάνοντας σε όλα τα θέματα. Αντικειμενικά λοιπόν ζητάει στην πραγματικότητα λευκή επιταγή για να κυβερνήσει πράγμα που δείχνει υστέρηση σε σχέση με τις ανάγκες της χώρας. Το πολιτικό σύστημα είναι έτσι δομημένο ώστε ο κάθε υπουργός να κάνει ότι γουστάρει όταν το κυβερνών κόμμα δεν έχει πρόγραμμα. Από κει προέκυψε και το αλλαλούμ της ΝΔ, αλλά και οι αμαρτίες του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν. Το κάθε λόμπυ και ο κάθε μεγάλος επιχειρηματίας μπορούσε να επηρεάζει τον κάθε υπουργό προς όφελός του. Και ο πρωθυπουργός απλώς ενημερωνόταν, εκτός φυσικά κι αν επρόκειτο για πολύ σημαντικό ζήτημα.

Είναι τόσα πολλά όμως τα προβλήματα της χώρας πλέον, αν θέλουμε σύντομα, π.χ. σε 10 χρόνια να βρεθούμε στον μέσο όρο της ΕΕ που δεν υπάρχουν τέτοιες πολυτέλειες. Η χώρα έχει ανάγκη ένα συνεκτικό και φιλόδοξο πρόγραμμα στο οποίο να έχουν εθελοντικά συμφωνήσει όλα τα στελέχη μιάς μελλοντικής κυβέρνησης. Οι προτεραιότητες πρέπει επίσης να έχουν συμφωνηθεί ακριβώς γιατί πλέον όλα τα προβλήματα είναι οξυμένα. Ποιο λοιπόν θα προηγηθεί στα άλλα, και θα συγκεντρώσει πάνω του τις μεγαλύτερες προσπάθειες και τους περισσότερους πόρους; Αυτό δεν μπορεί να γίνει τυχαία. Αλλά οργανωμένα και ιεραρχημένα εκ των προτέρων. Τώρα τι γίνεται στο ΠΑΣΟΚ;

Ανάλογα με τις ικανότητες και με τη γνώμη του κάθε στελέχους προτείνονται διάφορα πράγματα, τα οποία είναι σωστά. Δεν μπορούν όμως όλα να είναι ταυτόχρονα η προτεραιότητα. Αντί λοιπόν να έχουμε συγκρούσεις αργότερα για το ποιο θα πάει πρώτο και ποιο δεύτερο, αυτό καλό είναι να γίνει εκ των προτέρων. Αλλιώς υπονομεύεται η αποτελεσματικότητα. Δεν θα γίνει τίποτα πάλι, και οι πολίτες έχουν μεγάλες απαιτήσεις. Οι καλές ιδέες οφείλουν να είναι επεξεργασμένες και κυρίως να έχουν μπεί σε μια σειρά, στην ιεράρχηση ενός προγράμματος.

Πολύ περισσότερο που πρέπει και το πολιτικό σύστημα να αλλάξει. Να πάψει να είναι το σύστημα των αυτοδύναμων κομμάτων με την αλαζονεία τους, τη διαφθορά τους και με την αυθαιρεσία τους. Το πολιτικό πρόγραμμα πρέπει να υπηρετείται από το κυβερνών κόμμα ασχέτως προσώπων και πρόσκαιρων πιέσεων. Είναι βασικές αρχές αυτές και πρέπει να τηρούνται όσο περισσότερο οι πολίτες είναι ενημερωμένοι και απαιτητικοί. Αλλιώς και το ΠΑΣΟΚ θα καταντήσει σαν τον Καραμανλή ο οποίος έχει χάσει το στόχο της διακυβέρνησης και ασχολείται με τις σφυγμομετρήσεις. Του λέει ο Λούλης ότι πρέπει να παίξεις συναίνεση. Αρχίζει και τραγουδάει συναίνεση χωρίς περιεχόμενο. Μά έτσι δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα.

Ιδίως αν 24 ώρες μετά το σώου της συναίνεσης, ξεχνιέται στη Βουλή και κάνει επίθεση στο ΠΑΣΟΚ και λέει ότι εσείς δεν δικαιούστε για να ομιλείται σαν άλλος Κουτσόγιωργας. Γιατί, για το χρέος για το οποίο υποτίθεται ότι ζητάει συναίνεση. Και απαντάει το ΠΑΣΟΚ μάλλον επικοινωνιακά για να απευθυνθεί κι εκείνο στον μεσαίο χώρο με τον μεγάλο του ηγέτη τον Κώστα Σημίτη. Ούτε αυτό όμως γίνεται επικοινωνιακά. Θα ήταν λάθος. Και όλα τα λάθη τα τροφοδοτεί η έλλειψη επεξεργασμένου προγράμματος. Όλοι βέβαια κατηγορούν τους αντιπάλους ότι ζητούν λευκή επιταγή, αλλά όταν πρόκειται για τους εαυτούς τους, δεν έχουν καμιά αντίρρηση.

Αυτή η κυβέρνηση, επειδή πρόκειται να χάσει τις εκλογές, δεν θα τις κάνει πρόωρα. Είναι λοιπόν μοναδική ευκαιρία για τον Παπανδρέου να προσαρμόσει το κόμμα του, ώστε να μπορέσει να κυβερνήσει με οριακή πλειοψηφία και να μην καταντήσει σαν τη σημερινή κυβέρνηση. Πόσο μάλλον αν πρόκειται για συμμαχική κυβέρνηση.