Σε μια χώρα όπου οι κοινωνικές αδικίες έχουν διευρυνθεί τα τελευταία πέντε χρόνια εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε η κυβέρνηση, το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα είναι η αντιμετώπιση αλλά κυρίως το πώς θα αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση. Γιατί αν όπως τώρα, όπως σήμερα, αναλαμβάνει να διαμορφώσει υποχρεωτικά ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση η ίδια κυβέρνηση που την οδήγησε στην ύφεση και στην κρίση, είτε θα οδηγηθούμε και σε κοινωνική κρίση, ίσως και σε κοινωνική εξέγερση αν η κυβέρνηση επιμένει να ακολουθήσει την ίδια άδικη πολιτική της, είτε θα βαθύνει η κρίση και θα είναι στο μέλλον δυσκολότερη η έξοδος, θα χρειαστεί δηλαδή περισσότερα χρόνια και μεγαλύτερες θυσίες από την κοινωνία για να επιστρέψουμε σε αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Η κυβέρνηση αυτή είναι στην εξουσία μόνον ενάμιση χρόνο και επομένως συνταγματικά έχει άλλα δυόμισι χρόνια για να κυβερνήσει. Είναι λογικό λοιπόν ότι δεν θα θελήσει να παραιτηθεί, αλλά θα κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να κυβερνήσει. Τίποτα από όσα έχει πει δημοσίως ο πρωθυπουργός δεν προοιωνίζεται και ριζική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής. Αλλά εμείς ως καλοπροαίρετοι άνθρωποι, θα υποθέσουμε ότι όσα λέει ο κ. Καραμανλής δεν είναι και πολύ αξιόπιστα γιατί συνηθίζει άλλα να λέει και την άλλη βδομάδα άλλα να κάνει. Τη μια βδομάδα λέει ότι είναι φεμινιστικό να είναι σχολιάστρια στα μέσα ενημέρωσης η σύζυγος του κυβερνητικού εκπροσώπου και την άλλη εβδομάδα υποχρεώνει τον υπουργό του να υποχρεώσει τη γυναίκα του σε παραίτηση. Τη μια βδομάδα λέει πως ότι είναι ηθικό είναι και νόμιμο, την άλλη βδομάδα υποχρεώνεται να δεχθεί την παραίτηση του νόμιμου υπουργού. Τη μία παραβιάζουν κάθε ισότητα απέναντι στο νόμο και προφυλακίζουν την Τσέκου η οποία υποτίθεται ότι εκβίαζε τον Ζαχόπουλο, την άλλη βάζει τον Λιάπη να ξηλώσει τα έργα και τις ημέρες του προστατευόμενού του στο ΥΠΠΟ. Τη μια καλύπτει τον Λιάπη που αδιαφόρησε για ότι είπαν εναντίον του για τη Ζήμενς στην πρώτη ευκαιρία τον καταργεί από υπουργό Πολιτισμού. Τη μια βδομάδα στηρίζει τον Αλογοσκούφη, την επόμενη εβδομάδα τον καταργεί από υπουργό.
Και τώρα λοιπόν μπορούμε να υποθέσουμε το καλύτερο για τον Καραμανλή, ότι δηλαδή έχει καταλάβει ότι πρέπει να ακολουθήσει τον αντίθετο δρόμο από αυτόν που ακολούθησε ο Αλογοσκούφης, αλλά δεν θέλει και να το παραδεχτεί. Επίσης όμως από τις ενέργειές του δεν προκύπτει ότι θέλει να ακολουθήσει την αντίθετη πολιτική. Κάνει ότι του λένε οι τράπεζες και τους μοιράζει εν λευκώ 28 δισεκατομμύρια ευρώ κι έτσι αφοπλίζεται εθελοντικά. Και να θέλει δεν μπορεί πια να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική. Μετά διαλέγει ως διάδοχο του Αλογοσκούφη τον Γιάννη Παπαθανασίου, για να είναι όλοι σίγουροι ότι θα κάνει τον τροχονόμο και στο υπουργείο Οικονομίας όπως έκανε τον τροχονόμο στην ακρίβεια ως αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης. Άρα δεν υπάρχει καμιά ελπίδα.
Το μόνο που μπορούμε να υποθέσουμε λοιπόν είναι ότι θα αφήσει την οικονομία στην τύχη της και όσο περνάει από το χέρι του, δηλαδή από το ταμείο του, θα προσπαθήσει να μην λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά να ροκανίσει το χρόνο φροντίζοντας να μην προκληθεί κοινωνική εξέγερση, ώστε να εξαντλήσει κατά το δυνατόν τη θητεία του. Γιατί το 2009 θα γίνουν ευρωεκλογές αλλά ακόμα κι αν είναι δεύτερο κόμμα, μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά. Το 2010 έχουμε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας που δεν περνάει μόνον από το χέρι του, άρα έχουμε κι ένα παραθυράκι πιθανόν εκλογών αλλά έχουμε το φθινόπωρο και δημοτικές εκλογές. Αν τις πηδήξει με μικρές παροχές και περισσότερες υποσχέσεις για το μέλλον, μετά μπαίνουμε πλέον σε προεκλογική περίοδο όπου δικαιούται να λέει ότι θέλει, γιατί δεν θα είναι αυτός που θα τα υλοποιήσει. Αν τον πιστέψουν ακόμα καλύτερα. Αλλά και αν ακόμα δεν τον πιστέψουν, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα γιατί εκείνος ως αντιπολίτευση θα ισχυρίζεται ότι εμείς τον τελευταίο χρόνο είχαμε υποσχεθεί ότι όλοι θα τρώνε με χρυσά κουτάλια. Αν μας είχαν ψηφίσει θα τρώγανε. Αλλά προτίμησαν να ψηφίσουν τους αντιπάλους μας κι έτσι αυτοί φταίνε που δεν τρώτε με χρυσά κουτάλια.
Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, το αποτέλεσμα μιας τέτοιας αποχής από την επίλυση των προβλημάτων, μιας αποχής από σοβαρό σχεδιασμό για το μέλλον θα μας φέρει στην ουρά της Ευρώπης και πλέον θα είναι ανοιχτός ο δρόμος για να βγούμε έξω και από το ευρώ και να πέσουμε κάτω από χώρες όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία που μπορεί να μπήκαν στην ΕΕ των 27, αλλά εμείς που μπήκαμε στην ΕΟΚ των δέκα, να είμαστε στον πάτο. Δηλαδή να χάσουμε τριάντα χρόνια προσπαθειών και θυσιών του ελληνικού λαού. Κι αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο. Γιατί μια τέτοια αδύναμη κυβέρνηση, ενδεχομένως και να μας οδηγήσει σε εθνικό φιάσκο και να δούμε ακόμα και κατάρρευση ή περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας που μας έχει απομείνει.
Μια οποιαδήποτε σοβαρή κυβέρνηση, δεξιά ή κεντροαριστερή, θα προχωρούσε τάχιστα στη διαμόρφωση ενός τριετούς ή και μεγαλύτερης διάρκειας προγράμματος αν είναι απαραίτητο, στο τέλος της οποίας θα είχε πετύχει να μειώσει το εξωτερικό χρέος και τα ελλείμματα της κεντρικής κυβέρνησης, αλλά ταυτόχρονα και να ξαναδώσει ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας της τάξης του 4-5% γιατί χωρίς τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης δεν είναι δυνατόν να μειωθεί το χρέος, ούτε τα ελλείμματα και φυσικά δεν μπορεί να επιδιώξει η Ελλάδα να είναι κοντά στον μέσο όρο της ΕΕ και να μην κινδυνεύει με εκδίωξη ακόμα και από το ευρώ.
Απαιτείται προς τούτο μια πολιτική διαπραγμάτευση με την ΕΕ τη βοήθεια της οποίας πρέπει να εξασφαλίσουμε, άρα πρέπει να είναι μια ισχυρή πολιτική κυβέρνηση. Η οποία θα εγγυάται ότι μπορεί να μην τρώμε με χρυσά κουτάλια, αλλά τουλάχιστον θα τρώμε, θα μειωθεί η ανεργία, θα τερματιστούν οι σπατάλες και η διαφθορά και με την αύξηση της παραγωγικότητας θα τερματιστούν ρουσφέτια και αναξιοκρατία και θα μπούμε σε μια άλλη τροχιά ανάπτυξης.
Αν αυτά δεν μπορεί να τα κάνει ο Καραμανλής προφανώς πρέπει να πείσει ότι μπορεί να τα κάνει, όποιος έχει τη φιλοδοξία να τον διαδεχθεί. Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ πρώτα και ο ΣΥΡΙΖΑ δεύτερος. Άρα πρέπει να δούμε από αυτούς την εναλλακτική λύση και όχι μόνο να ακούμε την κριτική στη ΝΔ που είναι το εύκολο κομμάτι. Ακόμα και μεμονωμένα άτομα μπορούν να το κάνουν αυτό. Για παράδειγμα σήμερα το κάνει ο Μανώλης Δρεττάκης με άρθρο του στην Ελευθεροτυπία. Πόσο μάλλον είναι υποχρεωμένα να το κάνουν όλα τα κόμματα που φιλοδοξούν να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου