Τα ψέματα των Αλογοσκούφηδων και η αλήθεια...

Τέτοια αμηχανία όση δείχνει η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση για το πώς να αντιδράσουν για να αντιμετωπίσουν την κρίση στην οικονομία, είναι και απαράδεκτη αλλά και επικίνδυνη για τη θέση της χώρας. Ενώ ατομικά μερικοί πρωτοκλασάτοι παριστάνουν ότι ξέρουν και τι συμβαίνει και τι πρέπει να γίνει, στην πραγματικότητα τους ακούς και δεν βγάζεις νόημα. Άλλωστε αυτοί που μιλάνε μπερδεμένα είναι απλώς αυτοί που δεν γνωρίζουν, οι ημιμαθείς και οι ρήτορες χωρίς περιεχόμενο.

Τα πράγματα όμως είναι απλά, αν δεν έχουμε ξεχάσει όσα μάθαμε τόσα χρόνια για την πολιτική και για την οικονομία. Κατ’ αρχήν να τελειώνει το παραμύθι με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Δυστυχώς ακούω αρκετούς μεγαλοσχήμονες συναδέλφους μου να επαναλαμβάνουν το σκόπιμο λάθος που τους περνά η κυβερνητική προπαγάνδα. Μιλούν για ανάπτυξη της τάξης του 2,4%, ή του 2,1% που προβλέπει το ΙΟΒΕ, ή του 1,9% που λένε οι ξένοι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί. Όλοι οι οικονομολόγοι σε όλον τον κόσμο μιλούν για ύφεση, όταν η ανάπτυξη πέφτει κάτω από 2,5%. Συνεπώς στην Ελλάδα είμαστε ήδη στη φάση της ύφεσης. Και μάλιστα χωρίς να είμαστε αναπτυγμένη οικονομία. Για τις μεγάλες οικονομίες, όπως της Γερμανίας ή της Αγγλίας ή της Ιαπωνίας, ή των ΗΠΑ, η σταθερότητα είναι βασικό χαρακτηριστικό εδώ και δεκαετίες. Γι αυτό και δεν λέγεται στασιμότητα, αλλά σταθερότητα. Η Ελλάδα δεν έχει αναπτυγμένη οικονομία. Και μιλάμε πάντοτε για την πραγματική οικονομία. Όχι για τον χρηματοπιστωτικό τομέα όπου οι φούσκες κατά καιρούς δημιουργούν τρελούς ρυθμούς ανάπτυξης, οι οποίοι παρασύρουν με το Wealth effect όπως το ονόμασε ο Γκρίνσπαν μεγαλύτερη κατανάλωση και αίσθημα πλουτισμού σε ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού λόγω της ανατίμησης περιουσιακών τους στοιχείων όπως τα ακίνητα.

Στην Ελλάδα λοιπόν είμαστε σε φάση ύφεσης όπως και στις άλλες δυτικές χώρες και μάλιστα είμαστε σε χειρότερη μοίρα, και όχι σε καλύτερη όπως λέει ο Καραμανλής ο οποίος απλώς διαβάζει ότι του δίνει ο Αλογοσκούφης. Δεν έχει σημασία ο αριθμητικός δείκτης της ανάπτυξης που σαν αριθμός είναι μεγαλύτερος στην Ελλάδα, αλλά το γεγονός ότι αυτός ο δείκτης στην Ελλάδα δεν αντιπροσωπεύει ούτε βιομηχανική παραγωγή, ούτε διεθνές εμπόριο, ούτε παραγωγή καταναλωτικών αγαθών, πέρα από τις οικιακές επενδύσεις. Η Γερμανία δεν παθαίνει τίποτα με 0% ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας. Είναι χρόνια η κατάσταση και δεν έπαθε τίποτα. Η Ελλάδα όμως έχει μη βιώσιμη οικονομία και αν δεν έχει μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης πάει για πλήρη χρεοκοπία καθώς δεν θα μπορεί να χρηματοδοτήσει ούτε τη λειτουργία του δημόσιου τομέα, ούτε την πληρωμή των χρεών.

Σε όλες τις χώρες, αλλά κυρίως σε χώρες σαν την Ελλάδα οι άμεσες δημόσιες επενδύσεις είναι η μόνη λύση πραγματικής ανάπτυξης στην πραγματική οικονομία σε όσο το δυνατόν πιο παραγωγικούς τομείς και όχι σε καθυστερημένους ή αντιπαραγωγικούς. Όχι στην Ολυμπιακή για παράδειγμα, αλλά σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις που υλοποιούν ή υιοθετούν καινοτομίες. Οι ΗΠΑ το 2007 χρηματοδότησαν την πραγματική τους οικονομία μέσω των στρατιωτικών δαπανών με το ιλιγγιώδες ποσό του 1 τρισεκατομμυρίου δολάρια, για να περιλάβουμε και τις δαπάνες για το Ιράκ και για το Αφγανιστάν. Ποσό που είναι το μεγαλύτερο από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ένα μεγάλο μέρος του ποσού ήταν με δανεικά, αλλά πήγε στην πραγματική οικονομία των ΗΠΑ, αλλά παρόλα αυτά δεν κατάφερε να αποφύγει το σκάσιμο της χρηματιστηριακής φούσκας, αφού οι εργοστασιάρχες προτιμούσαν τα κέρδη τους να τα κατευθύνουν στα χρηματιστηριακά παράγωγα όπου εξασφάλιζαν μεγαλύτερα κέρδη, μέχρι που κατάλαβαν ότι δεν ήξεραν τι αγοράζουν και τι ρίσκο είχαν αποδεχτεί. Μόνον όσοι εξέδιδαν τα προϊόντα αυτά γνώριζαν το ρίσκο και κανένας άλλος.

Στην Ελλάδα ούτε αυτό φυσικά δεν μπορούμε να κάνουμε. Ούτε να κηρύξουμε τον πόλεμο σε κάποια χώρα ούτε να δανειστούμε φτηνά για να χρηματοδοτήσουμε την πολεμική μας βιομηχανία η οποία είναι ανύπαρκτη. Η μόνη λύση παραμένει όμως και για μας οι άμεσες επενδύσεις του δημοσίου (γιατί οι ιδιώτες διστάζουν λόγω κακής ψυχολογίας ή αδυνατούν λόγω μικρής συσσώρευσης κερδών). Μόνον οι τράπεζες είχαν ικανοποιητικά έως υπερκέρδη, αλλά οι τράπεζες είναι το πρόβλημα. Τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα που έχουν πάρει κεφάλι στην κερδοφορία και μαζί τους οι τραπεζίτες οι οποίοι αυτή την εποχή είναι η ηγεσία του κεφαλαίου, είναι η κορυφή της ιεραρχίας των επιχειρηματιών, είναι αυτοί που υπαγορεύουν τις θελήσεις τους σε αδύναμες κυβερνήσεις όπως του Καραμανλή ή του Μπούς.

Οι άμεσες επενδύσεις λοιπόν από το κράτος είναι η μόνη λύση που θα κάνει την ελληνική οικονομία να λειτουργήσει, να αναπτυχθεί, να απορροφήσει ανέργους και να βγάλει τη χώρα από την ύφεση στην οποία έχει μπει. Το πακέτο των 28 δισεκατομμυρίων ευρώ ξεχάστε το. Το κατάπιαν οι τράπεζες περίπου σαν επιδότηση, και μάλιστα χωρίς να έχουν πρόβλημα όπως λένε αλλά το μοιράστηκαν ανάλογα με τα ίδια κεφάλαια που διαθέτουν. Κουφό πράγμα. Αντί να το πάρουν μόνον ή κυρίως αυτοί που είχαν μικρότερα ίδια κεφάλαια και δυσανάλογα μεγάλες χρηματοδοτήσεις, δίνοντας μετοχές τους, το παίρνουν όλοι σαν ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.

Η πραγματική οικονομία όμως έχει ανάγκη ένα πακέτο τουλάχιστον ίδιο ή μεγαλύτερο, το οποίο να κατευθυνθεί σε άμεσες επενδύσεις. Και μάλιστα εκεί που το έχουμε ανάγκη. Για παράδειγμα για να δημιουργηθεί μια γαλακτοβιομηχανία που θα παστεριώνει και θα πουλάει ελληνικό γάλα σε τιμή κάτω από ένα ευρώ. Πού θα πουλάει ελληνικά μακαρόνια στη μισή τιμή, δηλαδή όσο κάνουν στη Γερμανία. Σε μια εταιρία πετρελαιοειδών που θα πουλάει σε τίμια τιμή. Σε ένα διυλιστήριο που θα πουλάει βενζίνες φτηνότερα από τα ιταλικά διυλιστήρια και θα είναι εγκατεστημένο στην Κύπρο ή στην Κρήτη…ή στο Γαϊδουρονήσι…. Ώστε να προμηθεύεται φτηνά το αργό πετρέλαιο. Σε μια εταιρία που θα παράγει ελληνικές ανεμογεννήτριες και ελληνικά φωτοβολταϊκά τόξα που θα αγοράζει το κράτος η ΔΕΗ και οι ιδιώτες που θα επιδοτούνται από το κράτος. Σε μια εταιρία που θα διαχειρίζεται τα νερά της Βόρειας Ελλάδας που είναι άφθονα και θα αγοράσει τα νερά που έρχονται από τα Σκόπια και από τη Βουλγαρία. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα για την ελληνική και για την παγκόσμια αγορά. Από ρομπότ μέχρι μάρμαρα και από πινέλα μέχρι χρώματα και μονωτικά υλικά.

Αυτή είναι η πραγματική οικονομία και αυτή θα παραμείνει. Οι ιδιώτες δεν επενδύουν όχι γιατί δεν έχουν, αλλά γιατί προτιμούν τα χρηματιστήρια παρά το ρίσκο και γιατί δεν έχουν σοβαρή κυβέρνηση που να τους πείσει. Εδώ ακόμα υπουργός Οικονομίας είναι και σήμερα ο άνθρωπος που πιστεύει και πέντε χρόνια υλοποιεί την πίστη του, ότι μειώνοντας τη φορολογία του κεφαλαίου θα γίνουν επενδύσεις. Ότι απελευθερώνοντας την αγορά θα πέσουν οι τιμές. Ότι πουλώντας την Εμπορική τράπεζα θα φέρει ανταγωνισμό και πτώση των επιτοκίων. Ότι πουλώντας τον ΟΤΕ θα μειώσει τις τιμές στην κινητή τηλεφωνία. Ότι πουλώντας το λιμάνι του Πειραιά στους Κινέζους θα γίνουν άμεσες επενδύσεις 5 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ οι Κινέζοι δεν είναι ηλίθιοι όπως αποδείχτηκε και πληρώνουν μόνον 600 εκατ. Ευρώ συνολικά…

Ο υπουργός Οικονομίας έχει πείσει ως τώρα τον πρωθυπουργό να δανειστούν σε πέντε χρόνια όσα είχε δανειστεί η κυβέρνηση Σημίτη σε 12 χρόνια με τα οποία έφτιαξε όλα τα Ολυμπιακά ακίνητα. Κι αν τον ρωτήσεις τι λέει ο προϋπολογισμός σου λέει ότι κάνουμε ότι καλύτερο. Δηλαδή μειώνουμε τις δημόσιες επενδύσεις, αυξάνουμε τη φορολογία και καθηλώνουμε τις κοινωνικές δαπάνες… Φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή…
Αλλά όσα λέμε φυσικά και δεν τα ακούτε από άλλα μέσα ενημέρωσης, παρά μόνον καμουφλαρισμένα, γιατί ταΐζονται και όταν είσαι μπουκωμένος δεν μιλάς. Η αντιπολίτευση όμως; Γιατί δεν θα λέει; Γιατί δεν φωνάζει; Με γνώση. Όχι με κόμπλεξ…

Για παράδειγμα άκουσα μερικά βαποράκια της παραπληροφόρησης να επαναλαμβάνουν τη φράση του κυβερνητικού εκπροσώπου του κ. Αντώναρου ότι το ΠΑΣΟΚ προτείνει το πρωτοφανές και παράδοξο διεθνώς να καθοριστούν τα επιτόκια με νόμο. Πουθενά δεν γίνεται αυτό. Η προπαγάνδα μπορεί να λέει ότι θέλει, αλλά η αλήθεια είναι ότι από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι πριν από λίγα χρόνια, τα υπουργεία Οικονομικών και οι κεντρικές εθνικές τράπεζες καθόριζαν τα επιτόκια. Δεν ξέρω αν ο Αλογοσκούφης υπαγόρευσε και τη δήλωση του Αντώναρου, αλλά έπρεπε να ξέρει και ο Αντώναρος και ο Καραμανλής ότι πολύ πολύ πρόσφατα τα υπουργεία οικονομικών και οι κεντρικές τράπεζες εκχώρησαν το δικαίωμά τους να καθορίζουν τα επιτόκια σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οργανισμούς. Είναι αυτή η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που τώρα εγκαταλείπεται διεθνώς, ακόμα και στις ΗΠΑ αλλά και σε όλες τις σοβαρές δυτικές χώρες είτε τις κυβερνούν δεξιές κυβερνήσεις είτε τις κυβερνούν σοσιαλφιλελεύθεροι σαν τον Μπράουν. Εδώ ακόμα και η προπαγάνδα αναμασά επιχειρήματα της προηγούμενης πενταετίας και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ κάθεται και τους ακούει αν και είναι ο ίδιος οικονομολόγος. Αλλά και δικηγόρος να ήταν θα έπρεπε άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να του ανοίξουν τα μάτια και να του πουν ποια είναι η αλήθεια.

Όπως επίσης και το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση εν αναμονή θα έπρεπε ήδη να έχει εξαγγείλει ένα πακέτο επενδύσεων τουλάχιστον 30 δισεκατομμυρίων ευρώ για την πραγματική οικονομία και να αφήσει τον Αλογοσκούφη και τον Καραμανλή να ρωτάνε που θα τα βρει. Και η απάντηση φυσικά να είναι θα πούμε στον ελληνικό λαό αμέσως μόλις παραιτηθείτε… γιατί προφανώς εσείς δεν ξέρετε ούτε αν τα χρειαζόμαστε ούτε που θα τα βρείτε…