Δεν νιώθω καμιά αλληλεγγύη προς τους τραπεζίτες!

Άλλο ένα μεγάλο γκάπ έκαναν τα χρηματιστήρια όπως είδατε κι όπως ακούσατε…και οι τραπεζίτες αλλά και οι κυβερνήσεις ψάχνουν νέους τρόπους για να σταματήσουν την κατηφόρα. Όπως αντιλαμβάνονται όλοι όμως, η μείωση των επιτοκίων είναι το μέσο που θα επιτρέψει αισιοδοξία στις επενδύσεις, στις επιχειρήσεις και στην ανάπτυξη…Σημασία έχει εδώ στην Ελλάδα που η πραγματική οικονομία ήδη γνώριζε μεγάλα προβλήματα και είχε πάρει το δρόμο προς την ύφεση, να μην περάσουν οι τράπεζες τη θηλιά στις επιχειρήσεις επειδή εκείνες ανησυχούν για τα κέρδη τους.

Αν είχαμε μια κυβέρνηση της προκοπής, και με δεδομένο ότι δίνει τη δωρεάν εγγύηση του κράτους στο σύνολο των καταθέσεων, κάτι που όφειλαν οι ίδιες οι τράπεζες να έχουν εξασφαλίσει και να είναι πέραν πάσης συζητήσεως, θα είχε απαιτήσει από τις τράπεζες να συμπεριφέρονται στις επιχειρήσεις έτσι όπως συμπεριφέρονταν ως τώρα. Γιατί έχει παρατηρηθεί ότι αρνούνται να ανοίξουν πιστώσεις για εξαγωγές ή για εισαγωγές με τους ίδιους όρους που το έκαναν ως τώρα και απαιτούν προκαταβολή όλου του ποσού πριν ανοίξουν αυτές τις πιστώσεις για πληρωμές στο εξωτερικό.

Αναφέρω έναν μόνον παράδειγμα γιατί υπάρχουν πολλά… όπου οι τράπεζες ενεργούν με άκαμπτη γραφειοκρατική λογική, βγάζουν έναν φετφά οι διοικήσεις και έχουν την απαίτηση από όλους τους διευθυντές καταστημάτων να την εφαρμόσουν απαρέγκλιτα αδιαφορώντας αν έτσι θα πνίξουν τους ως τώρα καλούς πελάτες τους, από τους οποίους έβγαζαν τα κέρδη. Είναι η ώρα που οι διοικήσεις, αντί να βγάζουν φετφάδες, να κάτσουν πάνω από τους διευθυντές και να εγκρίνουν με προσοχή αλλά πάντως με επιχειρηματικό πνεύμα και όχι με νοοτροπία τοκογλύφου τις χορηγήσεις που ως τώρα έκαναν στις ίδιες επιχειρήσεις.

Δεν είναι δυνατόν ο Έλληνας φορολογούμενος να δίνει την εγγύησή του στις τράπεζες για να αποκατασταθεί η ψυχολογία που χρειάζεται και την ίδια στιγμή οι ευεργετούμενες τράπεζες να σκάβουν το λάκκο μικρών επιχειρήσεων ή και μεσαίου μεγέθους δηλαδή να σκάβουν το λάκκο των εργαζόμενων γιατί αν κλείσουν ή μειώσουν στο μισό ή στο ελάχιστο τη δραστηριότητά τους οι επιχειρήσεις, οι απολύσεις θα πέσουν σύννεφο. Η ΄ύφεση θα πλήξει όλους αλλά περισσότερο τους φτωχούς και τα νοικοκυριά που ήδη έχουν προβλήματα. Φανταστείτε μια οικογένεια όπου τώρα μπαίνουν δύο ή τρεις μισθοί και πάλι δύσκολα τα φέρνουν βόλτα, να κοπεί ο ένας μισθός. Θα περάσουν όλοι μαζί το όριο της φτώχειας και μετά θα είναι δύσκολο να την ξαναπεράσουν προς τα πάνω…

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, το ίδιο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, μαζί με την προπαγανδιστική της μηχανή, έπρεπε να έχουν αξιοπιστία και να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη. Αν είχε φροντίσει ο Καραμανλής έναν μήνα πριν να ξεκαθαρίσει την υπόθεση Βατοπεδίου και να αναδιατάξει τα πρόσωπα, αλλάζοντας το οικονομικό επιτελείο, τώρα θα ήταν σε αξιόμαχη θέση. Τώρα όμως ο κόσμος και οι επιχειρηματίες δυσκολεύονται να εμπιστευθούν τον ίδιο άνθρωπο που πουλάει το νερό της λίμνης Βιστωνίδας το οποίο ανήκει στον ελληνικό λαό και το ανταλλάσσει στη συνέχεια με ακίνητα φιλέτα τα οποία έχει πληρώσει με το υστέρημά του ο φορολογούμενος πολίτης.

Και όχι μόνο το έκαναν αλλά εμποδίζουν και τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της και τη Βουλή να κάνει τη δική της και να αποδώσει και τις πολιτικές ευθύνες και να ερευνήσει και τις όποιες ποινικές ευθύνες πολιτικών δηλαδή υπουργών εν ενεργεία της κυβέρνησης ΝΔ.

Δεν είναι κάτι που έρχεται από το παρελθόν. Εδώ ο Καραμανλής δεν πρόλαβε όπως στην περίπτωση Παυλίδη – Μανούση να αλλάξει τους υπουργούς. Για να αποφύγει ο ίδιος το πολιτικό κόστος. Τους έχει καλύψει και ακόμα εμποδίζει τη Βουλή να ασχοληθεί με τις δικογραφίες. Το αποτέλεσμα θα είναι να ερευνηθεί η υπόθεση πριν από τις εκλογές του 2011 και να πάνε όλοι μαζί στον πάτο…