Μην κάνετε το κουνέλι... ένοχοι!

Η κατάσταση της υγείας του Χρ. Ζαχόπουλου, είναι σταθερή, κι αυτό πλέον αρχίζει να γίνεται καλό. Όσα 24ωρα δεν παρουσιάσει επιπλοκή, τόσο το καλύτερο. Κι αφού δεν έχει καταστραφεί από την πτώση κάποιο ζωτικό όργανο και δεν έχει χτυπήσει στο κεφάλι, λογικά θα ανακάμψει και φυσικά αυτό εύχονται πλέον όλοι. Κι ας αφήνει υπονοούμενα ο Καρατζαφέρης. Αυτό φυσικά ευχόμαστε κι εμείς. Αυτή τη στιγμή ένα αιμάτωμα εκτεταμένο στην κοιλιακή χώρα προβληματίζει τους γιατρούς. Σήμερα είναι πιθανόν να τον ξυπνήσουν έστω και για λίγη ώρα, για να δουν πως ανταποκρίνονται οι βασικές λειτουργίες της ζωής χωρίς μηχανική υποστήριξη και μετά πάλι θα τον διασωληνώσουν.

Στην καλύτερη περίπτωση λοιπόν, μετά από ένα ή από δύο μήνες θα πάρει και εξιτήριο και μετά θα αντιμετωπίσει τις υποθέσεις που άφησε ανοιχτές. Μετά από την απόπειρα αυτοκτονίας, είμαι βέβαιος ότι όλοι θα του συμπαρασταθούν και ότι ύποπτο υπάρχει θα κλείσει ως δια μαγείας.

Προς το παρόν όμως, η κυβέρνηση δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τις απαιτήσεις της κοινής γνώμης για ενημέρωση και για διαφάνεια. Κι επειδή είναι μια περίπτωση που άπτεται της αυλής του πρωθυπουργού θα έπρεπε να είναι πιο ευαίσθητοι και κάτι να κάνουν για να δείξουν ότι δουλεύουν, ενεργούν και δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω. Η απραξία είναι το συνηθισμένο σύμπτωμα σήψης όλων των οργανισμών που μέλει να χαθούν.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας Έλληνας πολίτης που να νομίζει ότι η υπόθεση Ζαχόπουλου είναι κυρίως μια ιστορία με ερωτικό ή σεξουαλικό περιεχόμενο. Στη χειρότερη των περιπτώσεων, έχουμε μια σεξουαλική σχέση μεταξύ ενηλίκων. Καλά κάνανε και κάναν ότι κάνανε, κι αν μετά τα χαλάσανε πάλι δεν μας ενδιαφέρει. Όλοι μας τα ζούμε κάθε μέρα. Η Ελλάδα δεν είναι καμιά χώρα που έχει σεξουαλικά ταμπού. Είναι από τις πιο προχωρημένες ευρωπαϊκές χώρες, στο θέμα αυτό. Αρκεί η σεξουαλική πράξη να είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης επιλογής των δύο ενήλικων.

Απόδειξη περί αυτού είναι και το γεγονός ότι όταν η Εύη Τσέκου, πλησίασε δημοσιογράφους για να τους μεταφέρει μια σεξουαλική ιστορία, δεν έδειξε κανείς κανένα ενδιαφέρον. Αντίθετα έδειξαν ενδιαφέρον όταν τους είπε ότι κάποια στοιχεία υπάρχουν π.χ. για κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος. Αν αυτό μπορεί να τεκμηριωθεί έχει καλώς προχωράμε. Το σεξουαλικό θα ενδιέφερε μόνο αν τεκμηριωνόταν περίπτωση σεξουαλικής παρενόχλησης. Εκμετάλλευσης δηλαδή της υφιστάμενης, από τον προϊστάμενο, σεξουαλικής, με τη χρήση της εξουσίας που του εμπιστεύθηκε ο πρωθυπουργός για να κυβερνήσει έναν τομέα του κράτους. Στο υπουργείο Πολιτισμού.

Σε κάθε περίπτωση δηλαδή η σεξουαλική πλευρά του σκανδάλου είναι η πιο ανώδυνη πολιτικά. Η δοκιμασία για την κυβέρνηση είναι άλλη. Και όσο περισσότερες μέρες κάνει η κυβέρνηση ότι δεν καταλαβαίνει, τόσο περισσότερο ο Τύπος θα κάνει αποκαλύψεις και θα φουντώνει το θέμα. Έτσι χειρίστηκαν το θέμα των δομημένων ομολόγων και κάθε μέρα που περνούσε φούντωνε το σκάνδαλο. Έτσι και την υπόθεση Μαγγίνα και έχασαν τη μάχη των εντυπώσεων. Ενώ αν από την αρχή, του είχαν πει ότι ο υπουργός απασχόλησης δεν μπορεί να μην ασφαλίζει τους Ινδούς του, αν ο ίδιος ομολογούσε και ζητούσε ταπεινά συγγνώμη, κι αν έσπευδε να τους ασφαλίσει αναδρομικά και την κυβέρνηση θα έσωζε από το κόστος και ο ίδιος ίσως και να διέσωζε το υπουργείο ή έστω την αξιοπρέπειά του. Παρανόμησα, πλήρωσα, ζήτησα συγγνώμη, παραιτήθηκα τιμωρήθηκα, τέλος. Επειδή όμως παρίστανε ότι ψιχαλίζει είχαν κίνητρο και οι δημοσιογράφοι να ψάξουν και για το αναψυκτήριο και να γελάει ο κάθε πικραμένος με αυτή την κυβέρνηση οπερέτα.

Γιατί όλη η κυβέρνηση έσπευσε αρχικά να καλύψει τον Μαγγίνα λόγω αλληλεγγύης, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν είναι πολιτικά ένοχος ή αθώος. Και μετά πιαστήκανε μαζί με τον Μαγγίνα στη φάκα. Μα όταν λέμε μηδενική ανοχή, δεν εννοούμε πλήρη ταύτιση με την υπεράσπιση του όποιου κατηγορούμενου για οτιδήποτε. Εννοούμε το ακριβώς αντίθετο. Ότι με αυστηρή διάθεση θα ερευνήσει η κυβέρνηση και θα κινητοποιήσει όλους τους μηχανισμούς καταστολής που διαθέτει, όσο υψηλά ιστάμενος και αν είναι ο κατηγορούμενος, για να κλείσει κάθε τρύπα διαρροής δημόσιου χρήματος και να αποκλείσει κάθε παράβαση του νόμου. Αυτή είναι η αυτονόητη λειτουργία του κράτους και των κρατικών λειτουργών. Όχι να προσπαθούν να προστατεύσουν από τη δημοσιογραφική έρευνα τα πρόσωπα της εξουσίας που υποχρεούνται όχι μόνον να είναι αλλά και να φαίνονται τίμιοι…

Το ίδιο κάνει τώρα η κυβέρνηση και με την υπόθεση Ζαχόπουλου. Ήδη έχουν δημοσιευθεί αρκετά στοιχεία και βρίσκονται στο στάδιο της τεκμηρίωσης πολλά περισσότερα για το πώς διαχειρίστηκε ο πρώην γενικός γραμματέας την πολιτική εξουσία που του εμπιστεύθηκε ο πρωθυπουργός, λόγω της εμπιστοσύνης που του είχε. Διορισμοί, ρουσφέτια, αποχαρακτηρισμοί, αναθέσεις και έπαρση εξουσίας στη συμπεριφορά. Οι δημοσιογράφοι τεκμηριώνουν, οι βουλευτές και οι συνδικαλιστές τεκμηριώνουν και μόνον η κυβέρνηση αντί να κάνει τη δική της τεκμηρίωση κινητοποιώντας όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, προσπαθεί να πει ότι κι εμείς ψάχνουμε να βρούμε το γιατί ένας άνθρωπος πήδηξε στο κενό. Μα δεν είναι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος που πήδηξε για δικούς του λόγους ερωτικής απόλαυσης από τη γέφυρα της Χαλκίδας…

Μην τρελαθούμε! Και συλλαμβάνουμε και κυκλοφορούμε με χειροπέδες την Εύη Τσέκου σαν να είναι εγκληματίας επειδή δεν έχουμε κανένα στοιχείο ότι έκανε κάποιο έγκλημα, αλλά αυτή δεν ήταν ο γενικός γραμματέας του υπουργείου αλλά μια απλή συμβασιούχος. Άρα είναι αναλώσιμη και μπορούμε να την διασύρουμε. Δεν είναι ο Ζαχόπουλος που ότι αποδειχθεί για τον ίδιο οδηγεί στον πρωθυπουργό που του είχε εμπιστευθεί ολόκληρο υπουργείο αφαιρώντας το από τον αρμόδιο υπουργό. Δεν μας ενδιαφέρει αν ο γενικός προσλάμβανε και απέλυε με πρώτο κριτήριο τη σεξουαλική απόλαυση και τον εκμαυλισμό του συμβασιούχου. Δεν μας ενδιαφέρει αν αυτές οι προσλήψεις ήταν εκτός ΑΣΕΠ. Ούτε αν οι καταγγελίες της 34χρονης στους δημοσιογράφους αφορούσαν τη διαχείριση του Γ’ ΚΠΣ και το πώς ελήφθη η απόφαση για το γκρέμισμα της οικίας Κουρεμένου στην οδό Διονυσίου του Αρεοπαγίτη 17 με την ψήφο του Ζαχόπουλου. Το κίνητρό της ήταν ασφαλώς το δικό της βόλεμα που δεν έγινε. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι καταγγελίες της στερούνται ενδιαφέροντος. Το αντίθετο. Έχει κίνητρο να δώσει στοιχεία και στη δημοσιογραφική έρευνα και ίσως και στη δικαστική η οποία ακόμα δεν έχει ενδιαφερθεί. Δεν σας κάνει εντύπωση κύριε Χατζηγάκη ότι ακόμα δεν ενδιαφέρθηκε κάποιος ευαίσθητος λειτουργός της Δικαιοσύνης να διερευνήσει τα δημοσιεύματα που ήδη υπάρχουν;

Ο Ελεύθερος Τύπος, δημοσιεύει σήμερα δύο επιστολές ντοκουμέντα που έγιναν για δικαστική χρήση, εδώ και δύο χρόνια η μία από τον Πέτρο Τατούλη και η άλλη από υπηρεσιακή παράγοντα του υπουργείου. Οι επώνυμες καταγγελίες του Πέτρου Τατούλη, προς το διοικητικό εφετείο, αρχίζουν με τη φράση ότι είχα ενημερωθεί για παράνομες συμβάσεις που είχαν προωθηθεί από το γραφείο του γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού στην υπηρεσία και για «κατ’ ευθείαν ανάθεση έργου δια της μεθόδου της κατατμήσεως». Και μόνο το γεγονός ότι αυτά είναι γνωστά στον εκάστοτε υπουργό Πολιτισμού, είναι αρκετό για τον πρωθυπουργό να παρέμβει και να βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.

Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο νυν υπουργός Μιχάλης Λιάπης δεν πρόκανε σε τρεις μήνες να παραγγείλει έρευνα σε ορκωτούς λογιστές, γιατί δεν το κάνει τώρα; Και ο υπουργός ή ο πρωθυπουργός οφείλουν να το κάνουν χωρίς να υπάρχει καμιά απόδειξη για ποινικές ευθύνες του γενικού γραμματέα. Δεν είναι εισαγγελείς. Τους αρέσει αυτός ο τρόπος διαχείρισης του δημόσιου χρήματος ή δεν τους αρέσει; Είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να κυβερνούν ή όχι;