Πάλι τους κολλητούς βολέψαμε...

Το μέτρο που εξήγγειλε ο υπουργός ο κ. Παπαθανασίου και κατεπειγόντως θέλει να ψηφίσει σε μια δυό μέρες για τα αυτοκίνητα και το διαφημίζουν ως εκπτώσεις στην αγορά ΙΧ, δείχνει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν βάζει μυαλό. Πάντοτε φροντίζει να εξυπηρετεί κατά προτεραιότητα ή αποκλειστικά τους δεδομένους φίλους της. Για τους υπόλοιπους ούτε δίνει σημασία ούτε νοιάζεται.

Τι εξυπηρετεί αυτή η εξαγγελία για φτηνότερα ΙΧ; Κατ’ αρχήν δεν εξυπηρετεί τους υποψήφιους αγοραστές αυτοκινήτων. Όποιος είχε 12 ή 13 χιλιάδες ευρώ για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο 1300 κυβικών, έχει και τα 450 ευρώ του φόρου. Πιο πολλά θα κέρδιζε ο αγοραστής αν η κυβέρνηση είχε κάνει καλά τη δουλειά της και εξασφάλιζε μισή μονάδα χαμηλότερα επιτόκια στη χρηματοδότηση του αυτοκινήτου. Και τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ τα έχει πληρώσει. Η ίδια η αγορά έχει ήδη προσφέρει μεγαλύτερη έκπτωση στον υποψήφιο αγοραστή. Τα 450 ευρώ στην πραγματικότητα αντιστοιχούν στον εξοπλισμό του αυτοκινήτου με ένα αξεσουάρ και μάλιστα όχι ακριβό, όπως π.χ. στερεοφωνικό ήχο ή αισθητήρες παρκαρίσματος ή ναβιγκέϊτορ ή δυό παραπάνω αερόσακους. Απλώς τώρα θα ανακουφιστούν οι δέκα εισαγωγείς. Ούτε οι αγοραστές ούτε οι έμποροι που μεσολαβούν στην πώληση.

Το ίδιο ισχύει και για τους αγοραστές ακριβών αυτοκινήτων. Κάποιος που έχει 50 ή 100 ή 150.000 ευρώ για να αγοράσει ακριβό αυτοκίνητο, ασφαλώς έχει και τις 4.000 ευρώ που θα γλιτώσει τώρα από τον φόρο. Πάλι αντιστοιχεί σε ένα αξεσουάρ του ακριβού αυτοκινήτου. Το είχε προσφέρει ήδη η αγορά. Κι εδώ θα ήταν μεγαλύτερο το κέρδος αν η κυβέρνηση είχε φροντίσει να εξασφαλίσει ρευστότητα στην αγορά από τις τράπεζες. Πόσο μάλλον που τα περισσότερα από αυτά αγοράζονται από εταιρείες μέσω λίζινγκ πράγμα που είναι απολύτως συνδεδεμένο με το κόστος του χρήματος και με τα επιτόκια.

Τους προηγούμενους δύο μήνες τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα έως 15.000 ευρώ έχασαν τουλάχιστον 1.000 ευρώ το μήνα δηλαδή ο υποψήφιος αγοραστής ωφελήθηκε πολύ περισσότερο από τα 450 ευρώ που ίσως να ωφεληθούν τώρα. Τα ακριβά αυτοκίνητα έχασαν τουλάχιστον 3.000 ευρώ το μήνα ήδη δηλαδή 6.000 ευρώ και άρα περισσότερα από τις 4.000 ευρώ που θα χάσουν τώρα. Και πάλι όμως οι τιμές τους είναι αδικαιολόγητα τσιμπημένες σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, όπως τη Γερμανία. Πρέπει να χάσουν κι άλλο για να εξομοιωθούν οι αγορές και οι Έλληνες αγοραστές να μην χάνουν χρήματα.

Οι στρεβλώσεις στην αγορά είναι αυτές που συντηρούν τις πιο ακριβές τιμές στην Ελλάδα και η στρέβλωση λέγεται ειδικός φόρος κατανάλωσης. Λόγω του χαμηλού φόρου κατανάλωσης στα μικρά ΙΧ που είναι όπως είπαμε 900 ευρώ έως τα 1300 κυβικά, οι ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες πωλούν στους εδώ αντιπροσώπους τους τα αυτοκίνητα λίγο πιο φτηνά σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη κι έτσι έχουμε περίπου ίδιες τιμές ή και λίγο χαμηλότερες. Στα πιο ακριβά αυτοκίνητα που επιβαρύνονται περισσότερο, από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης, τα εργοστάσια δεν κάνουν μεγαλύτερες εκπτώσεις με αποτέλεσμα και να πωλούνται στην Ελλάδα ακριβότερα, αλλά και να διατηρούν ως μεταχειρισμένα μεγαλύτερες τιμές από την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και να ευνοείται η εισαγωγή μεταχειρισμένων από τη Γερμανία. Όταν υπάρχει ένα περιθώριο κέρδους 8.000 ευρώ ανά αυτοκίνητο, τουλάχιστον, τότε υπάρχει και κίνητρο.

Κανένας λοιπόν δεν ωφελείται από αυτό το μέτρο. Εκτός από μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού εμπόρους που έχουν στοκάρει αυτοκίνητα που δεν μπορούν να πουλήσουν γιατί ψυχολογικά η αγορά έχει καθίσει. Έχει πέσει 40% και ο κόσμος αναβάλει για αργότερα την αγορά αυτοκινήτου εφόσον μπορεί. Οι υπόλοιποι εκμεταλλεύονται ήδη τις ευκαιρίες που υπάρχουν. Οι λίγοι έμποροι που έχουν δανειστεί από τις τράπεζες και οι τράπεζες που έχουν δανείσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ με μόνο ενέχυρο τα αυτοκίνητα κινδυνεύουν να δουν τα κέρδη τους να μειώνονται. Γιατί απαξιώνονται όπως είπαμε τα στοκαρισμένα αυτοκίνητα. Ένα αυτοκίνητο άνω των 100.000 ευρώ έχει χάσει ήδη 20.000 ή και 30.000 ευρώ και πάλι δεν πωλείται δηλαδή θα χάσει και 40.000 ευρώ από την αξία του και 50.000 οπότε θα εξομοιωθεί η τιμή του με την τιμή Γερμανίας. Αυτό είναι καλό για τον καταναλωτή. Αλλά δεν είναι καλό για τις τράπεζες που θα χάσουν λεφτά και θα πάρουν στο λαιμό τους και τον έμπορο τον οποίο θα πνίξουν στην προσπάθειά τους να μην χάσουν.

Η τράπεζα είναι μη παραγωγικό μέρος για την οικονομία. Ο έμπορος είναι παραγωγικός. Η αξία ενός εμπόρου είναι το λεγόμενο σέϊλς φόρς. Η ικανότητά του να πουλάει. Και ένας έμπορος πουλάει και στην κρίση. Μπορεί να μη βγάλει κέρδος αλλά η επένδυσή του είναι η ικανότητά του να πουλάει. Ένας στραγγαλισμένος έμπορος δεν αξίζει ευρώ. Μια εμπορική επιχείρηση που πουλάει ένα ή δύο ή τέσσερα αυτοκίνητα την ημέρα αξίζει εκατομμύρια. Και όμως η τράπεζα στραγγαλίζει τον έμπορο για να μην χάσει προσωρινά. Ή για να μην μοιραστεί το ρίσκο. Μοιράζεται μόνον τα κέρδη. Αυτές τις περιπτώσεις εξυπηρετεί το μέτρο του Παπαθανασίου. Κανέναν άλλον. Τις τράπεζες και θα σώσει δέκα μεγαλεμπόρους. Τους προσωπικούς τους φίλους.

Και οι υπόλοιποι αντιμετωπίζουν πρόβλημα, αλλά γι αυτούς δεν θα πάρει κανένα μέτρο. Θα τους φάνε τα σκυλιά της κρίσης. Και ήδη τους τρώνε. Ο καταναλωτής δεν κερδίζει τίποτα. Πληρώνει για όλα. Και για τους πειραματισμούς του Παπαθανασίου…